مصوبۀ روز یک‌شنبه مجلس که موجبات حیرت بسیاری از رهروان نهضت امام و امت را فراهم آورد، پیامدهای مختلفی داشت و از آن جمله تجمع نخستین روز تیرماه ۱۳۸۹مقابل مجلس شورای اسلامی بود. از ساعات اولیه تصویب، ولولۀ پیامکی و ابراز حیرت و سرافکنده‌گی آغاز شد تا راه‌چاره‌ای جهت غلبه بر این ظلم پیدا شود. قانونی که در کمال ناباوری مصوب شد، صاعقه‌ای از اشرافیت و استکبار بر پیکرۀ خانۀ ملت بود که با سوء استفاده از شرایط و بازی‌گردانی صحنه، موفق به عبور از زیر دست نمایند‌گان محترم مجلس شورای اسلامی شده بود.
تصویب چنین قانونی به معنای لگدمال شدن تمام عیار اصول انقلابی و آماده‌گی برای سوگواری و برگزاری فاتحه و ختم برای آرمان‌ها بود. بدتر از همه نفوذ و اقتدار حیرت آور گروه‌های ویژه‌خوار و اشرافی براي تصویب این قانون بود که موضوع را به طور مضاعفی دردناک می‌کرد و این پیام را می‌داد که قشری اندک اما تمامیت خواه با ابزارهاي خود تا كجا مي تواند نفوذ كند. این مصوبه حامل این پیام بود که با وجود یک سال گذشت از فتنه و روشن شدن جریان‌های مخرب امنیت ملی و منافع عمومی در انظار، چشم همۀ کسانی که در راه رفع فساد و تبعیض گام برداشتند و عمر خود را جهت ادامۀ نهضت امام و امت گذاشتند، کور. این پیام برای بسیاری مطالبه‌کنندگان عدالت مثل مرگ بود و پایان تلاش، و ناامیدی وسیعی این طیف را در بر گرفت.
در میان غائله امّا گروه‌هائی بودند که اندک تمایلی به مقابله با این قانون خالی از عدالت و انصاف نداشتند، به آن راضی شدند و سکوت کردند يا کناری نشستند و نگاه‌های تحقيرآميز خود را به صورت‌های سرافکندۀ عدالت طلبان دوختند. از مجموعه‌های هدف‌مند، عمدتا گروه‌هائی به این قانون رضایت دادند که نزدیکی محسوسی با مجموعه‌های ذی‌نفع این قانون ظالمانه دارند.
با دعوت جنبش‌های‌عدالت‌خواهی و حضور یک تجمع چندصد نفره در مقابل مجلس شورای اسلامی ضمن لطف و عنایت چند‌تن از نماینده‌گان عزیز مجلس شورای اسلامی در حضور و ارائه توضیح و راه‌کار، همۀ این با لطف پرودگار منجر به نتیجه شد و این رخداد، بخشی از اصلاح و تغییر را سهام‌دارشد. و اما بعد، خفته‌گانی که تا آن قرار، ضرورتی نمی‌دیدند در مقابل چنین مصوبۀ ننگینی موضعی بگیرند ناگهان دل‌شان به حال “جمهوریت” آن هم بدون قید “اسلامیت” و “عدالت” سوخت و پس از دو، سه روز از این تجمع مؤثر که تاثیرش را از عنایت الهی و وعدۀ تبیانی می‌گرفت، تازه از خواب بیدار شده‌اند که شأن مجلس زیر سوال رفته است. آیا در یک‌شنبۀ موضوع بحث و با تصویب چنین فاجعه‌ای ، شأن مجلس زیر سوال نرفته بود؟ آقایان! اغر بخیر!
بهانه‌های مضحک این عده که احوال خود را در تحزب و قماش‌گرائی و سرسپرده‌گی به مبادی قدرت اشرافی، به چند گروه مستقل عدالتخواه نسبت می‌دهند، مقایسه این تجمع چند ساعته، با هشت ماه شورش و كودتا عليه راي مردم و عمل به جنگ سراسری با مبادی قانونی جمهوری اسلامی است.
پرسیده‌اند که چگونه‌است هیچ کس(!) مجوز تجمع ندارد، اما به چنین جمعی مجوز قانونی اعطا شده است و این در حالی است که به طور روزانه مقابل مجلس شورای اسلامی تجمعاتی با مجوز یا بی‌مجوز برگزار می‌شود و حتی همان روز نزدیکی ساعت ۱۰ صبح گروه دیگری نیز برای اعلام نظر و مطالبۀ خود به مجلس در تبدیل روستای خود به شهرستان – یا به این مضمون-، در فاصلۀ چندده متری دانشجویان عدالتخواه، حضور داشتند که در ابتدا نیز باعث اشتباه منتقدین عدالتخواه در پیوستن به یکی از این دو گروه جمعیت می‌شد. این روالی طبیعی است که معمولا نیز نمایندگانی از مجلس به جمع مطالبه کننده‌گان پیوسته و توضیحاتی ارائه می‌دهند. چگونه‌است آقایان در این سالیان تجمع و حضور و مطالبه در مقابل مجلس شورای اسلامی را تعرض به جمهوریت ندانسته‌اند و ناگهان با به خطر افتادن مبادی منافع متبوع خود، از سر سپرده‌گی و تحزب، به حق اظهار رای و بیان چند عضو این جامعه متعرض می‌شوند؟ چه باید گفت وقتی که رزق حرام آنقدر متنفذ است که رسما از تریبون هاي مقدس، دروغ‌های شاخ دار گفته می‌شود که این جماعت با اتوبوس و برای آب‌میوه جمع شده بودند؟
البته برخي شعارهای تجمع دانشجويان در مقابل مجلس، قابل قبول نبود و مصداق روشن توهين و عبور از مرز انصاف و عدالت و ديانت بود، اما این نبايد بهانۀ فرافکنی شود و با آن اصل افتضاحي كه در خانه ملت شكل گرفت را ماست مالي كند.
این اصل مطالبه را زیر سوال نمی‌برد. گروه‌های عدالتخواه برای امری مشخص، مصدع خیابان سوزان و بی‌سایۀ روبروی ساختمان مجلس شده بودند. سوال این جاست که آیا اصل این مطالبه ، حق بوده است؟ و اگر معتقدند مصوبۀ روز یک‌شنبه قابل قبول است، چه توضیحی برای هم‌دستی با متوليان وقف نامشروع دانشگاه آزاد دارند؟ آیا هیچ دفاعی از وضعیت مدیریتی دانشگاه آزاد و بی‌حساب و کتابی آن هست؟ آیا اتهام‌زنی و متهم کردن عدالت‌خواهان، ارتباط از روز روشن‌تر همین‌رسانه‌ها با افراد ذی‌نفع مصوبۀ روز یک‌شنبه را از دیده‌گان پنهان می‌کند؟
این بار کج، و این یک بام و دو هوا، نشان می‌دهد که موضوع ، تجمع مقابل مجلس ، “جمهوریت” نیست، که اگر بدانند، روزانه مقابل مجلس، به عناوین مختلف، تجمع برقرار هست. اما این اعتراض رسوا، به عذر کاذب جمهوریت، که تازه در آن عدل و اسلام غایب است، فقط یک آه از نهادی است که دو سه روزی دل‌خوش به چپاول بیت‌المال با حجم دویست و پنجاه تریلیون تومان بودند اما این خواب آشفته با پشتیبانی صبغۀ جمهوریت نظام از داخل مجلس شورای اسلامی تا شورای عالی انقلاب اسلامی و همچنین قوۀ قضائیه، تعبیر نشد.
ناراحتی مشخصا این‌جاست که نفوذ اشرافی و رانت‌پروری که با کمال گستاخی، مصوبه اي شرم آور به ساحت خانۀ ملت تزريق كرد، دست آخر خود را باختۀ جریان دید و بدیهی است پس از جمهوری اسلامی، و نه فقط “جمهوری”، تصویب چنین قوانینی که آشکارا به معنای دست درازی به بیت المال است، معادل خیزش دانشجویان و مردم کوچه و بازار است. مطمئنا مردم، وصیت امام خود را با دقت خوانده‌اند و اگر مسوولین به وظیفۀ خود اهتمام نورزند، نوبت مردم فرا می‌رسد. جنبش عدالتخواه، جنبشی شهادت طلب است و بر خلاف انگیزه‌های رنگین، دنیاگرا نیست که فورا مصادره به مطلوب شود. این به عهدۀ مسوولین است که عدل و انصاف و شرع را در رفتار خود تنفیذ کنند و بدیهی است همان مردمی که عافیت خود را فدای کرامت از دست رفتۀ خود در مقابل اشرافیت و دنیاپرستی پهلوی نمودند امروز با نیروی به مراتب مضاعفی، آماده بذل جهد در مقابل تجاوزگرانی هستند که دست به منافع عمومی این کشور ببرند و بدین واسطه زیر پوست قانون، مسیر تباهی را به ملت ایران تحمیل کنند.
گنجاندن مصوبه خجالت آور براي تصاحب دانشگاه آزاد، هر چند از تفوق خطر شناخته شدۀ اشرافیت و چپاولگری علیه جامعۀ ایرانی خبر داد، اما تحولّات سريع و اصلاحات صورت‌گرفته در روزهای بعد نشان‌داد، در صورت حضور جنبش عدالتخواهي در صحنه، اشرافيت فاسد وامدارانش عقب مي نشيند.
تجمع روز سه شنبه مقابل مجلس، شعارهاي ناصوابي هم داده شد كه خارج از حيطه حق و انصاف و عدالت و ادب بود اما اين تجمع به ظاهر كوچك، بركات بسيار بزرگي داشت. اول از همه آنكه مجلس را به جبران سريع اشتباه، ترغيب كرد و ثانيا اينكه جيره خواران دانشگاه آزاد رامقهور و منكوب كرد. فرياد واجمهوريتاي امروزشان هم در واقع ناشي از درد تودهني محكم جنبش عدالتخواه است. چنان تجمعات عدالت‌خواهانه‌ای که در خاک این وطن گلگون ریشه دارند، نقش اتصال زمین در یک سازه و خنثی کردن صاعقه‌های تباهی را به عهده دارند.
در پايان اين تجربه، چه نيكوست اولا آموزه هاي آن براي تجمعات عدالتخواهانه بعدي تدوين و مستندسازي شود و ثانيا از بابت برخي شعارهاي ناروا در مقابل مجلس از رياست و نمايندگان عذرخواهي صورت گيرد و رياست و نمايندگان محترم هم با جبران سريع اشتباه خود، نشان دهند مجلس هشتم همان مجلسي است كه به آن افتخار مي كرديم.
Sorry. No data so far.