مهمترین انتقاد به مدل تحلیلی علی مطهری پس از انتخابات، این بوده است که این نماینده محترم از وزن دهی متناسب به تخلفات کوچک و بزرگ ناتوان است. به تعبیری آقای مطهری همان اندازه به جریان برانداز پس از انتخابات اعتراض می کند که به مناظره رئيس جمهور انتقاد دارد يعني سهم مناظره آقاي احمدی نژاد را با عملکرد سران موسوم به فتنه یکی می داند و در همین رابطه معتقد است که احمدی نژاد و موسوی و کروبی به یک اندازه مقصرند!لحن آقای مطهری نشان می دهد که وی شوخی نکرده و واقعا اعتقاد دارد که موسوی و کروبی و احمدی نژاد را باید با هم محاکمه کرد.
اما این مدل تحلیل کاریکاتورگونه به نظر می رسد برای رسانه های همجوار وی نیز به عنوان یک اصل پذیرفته شده است. تلقی نادرست از “اعتدال” باعث شده است که “یکی به نعل و یکی به میخ زدن” به تدريج جای “انصاف” را بگیرد. در صورتي كه الفبای انتقاد منصفانه این است که سطح بلندی صدا، به تخلف صورت گرفته و اندازه انحراف از حق باشد؛ نه اینکه با یک چوب همه را بزنيم و به خاطر همه وقايع به یک اندازه شیون کنيم!
مثلا یکی از رسانه های علاقه مند به جناب مطهری در نقد فحشها و ناسزاهای وی در مجلس به برخي از نمایندگان نوشت: آقای مطهری شما سخنان خوبی علیه تندروی های اصولگرایان – بخوانید معترضین به چپاول دانشگاه آزاد – داشتنید، اما خوب بود حرف بد – بخوانید خفه شو، بتمرگ، کوچک اف – هم نمی زدید!
این رسانه با همین سبک تحلیل در ماجرای دانشگاه آزاد، پس از اینکه کوچکترین واکنشی به رای غیر قانونی و مصوبه سیاه مجلس نشان نمی دهد، به یکباره از خواب بیدار می شود و نسبت به انتقاد دانشجویان و البته برخی افراط گری ها اعتراض می کند.
رسانه دیگری که در محکومیت حوادث پس از انتخابات و اعتراضات خیابانی و اغتشاش خواندن آن تا ماهها تردید داشته است به یکباره خواب زده می شود و اعتراض خودجوش دانشجویان را اردو کشی می نامد و آنرا توهین به مسؤولین می خواند.
این در حالی است که این رسانه ها کمترین واکنشی را نسبت به رای سؤال برانگیز دانشگاه آزاد نداشته اند و حتی از مخابره اخبار آن نیز امتناع ورزیدند.
آیا واقعا جعل امضای نمایندگان برای حمایت از یک فرد سیاسی توهین به مجلس نیست که این رسانه ها نگران آن شوند؟ طی یک ماه گذشته و در شرایطی که کشور درگیر مسائل مهمتر و جدی تر بوده و هست، آیا شایسه است که چندین طرح فوریت دار برای حفظ حکومت سیاسی یک فرد در مجلس مطرح شود؟ آیا معطل کردن مهمترین نهاد قانونگذار و تصمیم گیر نظام، برای حفظ منافع سیاسی یک فرد و جریان محدود وابسته به او، نیاز به اعتراض و یا حتی انعکاس اعتراض گسترده و همه گیر مردمی نداشت؟ آیا مطرح کردن یک مصوبه به صورت غیر قانونی و الحاق پیشنهادها به شکل سؤال برانگیر و به تعبیر دیگری مهندسی کردن “رای به یک مصوبه” قابل نقد نبود و توهین به مجلس و موکلینشان محسوب نمي شد؟ رئیس دستگاه قضا و حتی رئیس مجلس هم نسبت به این مصوبه اعتراض کردند و آنرا مخالف نظر رهبری دانستند، با این حال صواب است که برخی رسانه ها که با انتقاد رئیس قوه قضائیه به برخی اعتراض کنندگان از خواب بیدار شدند، نسبت به اصل داستان سکوت کنند؟ مگر غیر از این است که رهبر معظم انقلاب فرمودند که مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی بالاتر از مصوبات مجمع تشخیص مصلحت و مجلس است؟ با این حال اعتراض دانشجویان را باید محکوم کرد یا رای مهندسی شده مجلسیان را؟ برخی رسانه ها دیر به فکر افتادند چرا كه امروز با روشنگری ها و اعتراضاتی که شده است بسیاری از نمایندگان نیز نسبت به آنچه در مجلس اتفاق افتاد و حتی رایی که خود داده اند اظهار تاسف می کنند و لذا اعتراض منفعالانه این رسانه ها به اعتراض مردمی، عجیب، غیر معقول و البته بی تأثیر است.
البته نباید در این رابطه نسبت به برخی تندروی ها و شعارهای انحرافی نیز بی تفاوت بود اما بیان انتقاد از این رفتار توسط کسانی که تا دیروز خواسته یا ناخواسته در جهت منافع سیاسی دانشگاه آزاد قدم برداشته اند قابل قبول نیست.
گرچه انتقاد از تندروی ها وارد است، اما ندیدن آن رای سیاه و بزرگ کردن برخی بی انصافی ها در شعار ها همان اندازه کاریکاتورگونه است که آقای مطهری می گویند رئيس جمهور باید همراه با موسوی و کروبی محاکمه شود!
جالب این است که این رسانه ها نوشته اند که چرا دولت در خصوص اصل 27 قانون اساسی و اعتراضات مردمی، تبعیض آمیز برخورد می کنند و چرا وقتی به راه پیمايی سبزهای آمریکائی – وطنی مجوز داده نمی شود به معترضین به دانشگاه آزاد مجوز می دهند؟
به عبارت دیگر مجوز راه پیمايی برای به اغتشاش کشیدن و آتش زدن بانکها و آدم کشتن و توهین به مقدسات و اقدام در جهت براندازی نظام را در کنار واکنش مردمی و درون گفتمانی به رأی مجلس قرار می دهند!
این همان مدل نقد جناب آقاي علی مطهری است که متاسفانه در حال سرایت به تریبون و رسانه های همجوار ايشان مي باشد و صد البته این نادیده گرفته فهم مخاطب و توهین به آنها است که بخواهیم با ژست انصاف و ادای اعتدال حق بزرگتری را ضایع کنیم.
Sorry. No data so far.