هنگامی که عاشقان، مشغول راز و نیاز با خدا می‌شوند، هیچ چیزی مانع خلوت آنان با پروردگار نمی‌شود اما چه رازی در نماز شب حضرت زینب در شب یازدهم محرم است که هرچند همه مصیبت‌ها و بلا‌ها را از دریچه زیبایی می‌بیند ولی خم به ابرو نمی‌آورد و با خدای خود در دل شب همانند تمام شب‌های زندگی‌اش با خدا نجوا می‌کند.
نماز شب یکی از نمازهای مستحب است که در روایات به آن تاکید فراوان شده است به گونه‌ای که اگر توفیق شب زنده داری و نماز شب را از دست دادیم، فرصت داریم تا قضای نماز شب را بجا آوریم درحالی که احکام نماز قضا فقط برای نمازهای واجب درنظر گرفته شده است.
حضرت زینب که دختر امیرالمومنین (ع) است همچون پدر و برادران خود اهل تهجد و شب زنده داری و راز و نیاز با معبود بود و تاریخ نگاران نقل می‌کنند که نماز شب آن حضرت در تمام مدت عمرش، حتی در شب یازدهم محرم پس از آن همه مصیبت و داغ حسین (ع) و برادران و فرزندانش، ترک نشد، مصیبت‌هایی که هر کدام می‌توانست کوه را از پا درآورد اما زینب حاضر نبود این راز و نیاز با خدا و شب زنده داری را با چیزی معامله کند.
دختر امیرالمومنین (ع) در عبادت، شبیه مادرش حضرت فاطمه (س) بود، شب‌ها را با تلاوت قرآن و نماز شب سپری می‌کرد و نماز شب آن حضرت هیچ‌گاه ترک نشد.
امام سجاد (ع) با بیان اینکه در شام عاشورا حضرت زینب در جامه نماز، نشسته و مشغول عبادت بود، فرمودند: عمه‌ام زینب با تمام مصیبت‌هایی که بر او وارد شده بود، از کربلا تا شام هیچ‌گاه نوافل خود را ترک نکرد.
حضرت زین العابدین همچنین فرمودند: زینب (س) را در آن شب (شب یازدهم محرم) دیدم که نشسته نماز می‌خواند. عمه‌ام زینب با آن آزار‌ها و اندوه‌ها که در راه ما به او رسید، در راه شام نافله‌های شب را ترک نکرد.
پس از واقعه عاشورا و شهادت اهل بیت و یاران سیدالشهدا (ع) حضرت زینب و تمام زنان و کودکان را به عنوان کاروان اسرا به شهرهای کوفه و شام بردند و دشمنان اهل بیت از هیچ شکنجه‌ای دریغ نکردند ولی حضرت زینب تمام این مصیبت‌ها را تحمل کرد و وظیفه خود را پیام رسانی عاشورا به تمام آزادگان جهان دانست و در این راه حتی نان اندک خود را به فرزندان آل الله می‌داد.
امام سجاد (ع) فرمودند: عمه‌ام زینب هنگامی که لشکر، ما را از کوفه به شام می‌برد، نمازهای واجب و مستحب خود را ایستاده به جا می‌آورد و در برخی منازل نشسته نماز می‌خواند. سبب و علت آن را از او پرسیدم، گفت که نشسته نماز می‌خوانم چون سه شب است بسیار گرسنه بوده و ضعف و سستی مرا در بر گرفته است. برای اینکه آنچه از طعام و خوراک به او می‌رسید، میان کودکان قسمت می‌نمود. چون لشکر به هر یک از ما در روز و شب یک قرص نان می‌داد.
نماز شب حضرت زینب (س) در گرماگرم جنگ و صدای شمشیر‌ها از خاطر حسین (ع) نمی‌رود. چرا که هنگام عزیمت به میدان کربلا، برای وداع به نزد زینب آمد و از جمله سخنانی که به او فرمود این بود که «ای خواهرم مرا در نماز شب فراموش نکن.»
کسانی که در راه کربلا و در خیمه حضرت زینب (س) بودند، نماز شب او و راز و نیاز دختر علی (ع) با خداوند را از یاد نبردند.
فاطمه دختر سیدالشهدا (ع) درباره عمه خود حضرت زینب می‌گوید: اما عمه‌ام زینب، پس وی همچنان در آن شب (شب عاشورا) در جایگاه عبادت خود ایستاده بود و به درگاه خدای تعالی استغاثه می‌کرد و در آن شب چشم هیچ یک از ما به خواب نرفت و صدای ناله ما قطع نشد.
در روایتی دیگر از فاطمه دختر امام حسین (ع) آمده است: عمه‌ام زینب در شب عاشورا همه شب را در محراب و جایگاه نمازش ایستاده و استغاثه می‌کرد و از پروردگار کمک و یاری می‌خواست که بر اثر آه و ناله او هیچ یک از ما نخوابیدیم.
آری نمازهای حضرت زینب، پشتوانه‌ای محکم در برابر طوفان‌های حوادث و مشکلاتی بود که یزید و حکومت شام در برابر دختر حضرت علی (ع) و پرچمدار کربلا ایجاد کردند، چرا که قرآن فرمود در مشکلات خود از صبر و نماز کمک بجویید.
در قسمتی از زیارت نامه حضرت زینب (س) اینچنین سلام می‌دهیم: سلام بر تو‌ای بانوی پرهیزگار پاکیزه، سلام بر تو‌ای صدیقه صغری، سلام بر تو صاحب مصیبت گران، سلام بر تو‌ای بانوی ستم دیده اندوهگین، سلام بر تو‌ای عصمت صغری. گواهی می‌دهم که تو صبر و شکیبایی را پیشه خود ساختی و همواره سپاس گزار و خشنود بودی.
ای پاسدار همیشگی حجاب و وقار شهادت می‌دهم که به خاطر خدا و رسولش و به خاطر امیرالمؤمنین علی (ع) و فاطمه زهرا (س) و امام حسن و امام حسین (ع)، خیرخواهی و نصیحت کردی و در تمام طول عمر پربرکت خود آنان را یاری فرمودی.
حضرت زینب کبری (س) در روز پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجری قمری در شهر مدینه متولد شد و امروز پانزدهم ماه رجب مصادف با سالروز وفات این شیرزن دشت کربلاست که پس از عمری در دفاع از حریم ولایت و امامت در سال ۶۳ هجری قمری در ضمن سفری که به همراه همسر خود «عبداللّه بن جعفر» به شام رفته بودند، وفات کرد و بدن مطهر آن بانوی بزرگوار در همانجا دفن شد.
Sorry. No data so far.