فردا (یکشنبه) یکصدوهشتمین سالروز درگذشت «آنتوان پاولوویچ چخوف»، نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس سر‌شناس روسیه و ادبیات جهان است. آنتوان چخوف روز ۲۹ ژانویه ۱۸۶۰ در «تاگانروک» روسیه از پدری مغازه‌دار و مادری داستان‌سرا متولد شد که چخوف زمانی در تمجید او گفت: استعداد‌هایمان را از پدرمان گرفتیم، اما روحمان را از مادرمان.
چخوف شش سال بیشتر نداشت که پدرش ورشکسته شد و برای فرار از زندان، آن‌ها بدون همراهی آنتون به محلهٔ فقیرنشین مسکو رفتند. وی که در زادگاهش مانده بود، برای تأمین هزینهٔ تحصیل در یک مدرسهٔ یونانی با سختی‌های زیادی مواجه شد.
آنتوان که به مطالعه آثار بزرگان دنیای ادبیات چون «سروانتس»، «تورگنیف» و «شوپنهاور» علاقهٔ زیادی نشان می‌داد، پس از پایان تحصیلات متوسطه در ۱۹ سالگی، به دانشگاه مسکو راه یافت. چخوف که مجبور بود هزینهٔ خانواده را هم تقبل کند، به نوشتن داستان‌های کوتاه و طنز از زندگی روزمره در روسیه رو آورد و این راه توانست شهرتی به‌عنوان «روایت‌گر طنزآمیز زندگی خیابانی روسیه» برای او به همراه بیاورد.
چخوف در سال ۱۸۸۴ در رشتهٔ پزشکی فارغ‌التحصیل شد و توانست از طریق این حرفه، درآمد قابل توجهی برای خود به دست آورد. او در سال ۱۸۸۶ به یکی از معتبر‌ترین روزنامه‌های سن‌پترزبورگ به نام «دوران جدید» دعوت شد. «دمیتری گریگوروویچ» ـ نویسنده‌ی نام‌دار آن زمان روسیه ـ با مطالعه داستان کوتاه «شکارچی» چخوف، در نامه‌ای به او نوشت: شما استعداد بی‌نظیری دارید؛ استعدادی که شما را در زمرهٔ نویسندگان نسل جدید روسیه قرار می‌دهد.
چخوف بعد‌ها از این نامه به‌عنوان صاعقه‌ای در زندگی‌اش نام برد و او را در کارش مصمم‌تر کرد؛ به طوری‌که در سال ۱۸۸۷ با داستان کوتاه «در تاریکی»، جایزهٔ معتبر «پوشکین» را برای بهترین اثر ادبی متمایز از جهت ارزش هنری کسب کرد.
چخوف در همان سال به اوکراین سفر کرد و نگارش داستان کوتاه «استپ» را آغاز کرد؛ رمان کوتاهی عجیب و متفاوت که در نشریهٔ «نورسرن هرالد» به چاپ رسید. این کتاب به «لغت‌نامه شعرگونه» ی چخوف معروف شد و پله ترقی مهمی برای او شد.
آنتوان در پاییز ۱۸۸۷ به توصیهٔ یک مدیر تئا‌تر، اولین نمایش‌نامهٔ خود به نام «ایوانف» را تنها در مدت ۱۴ روز نوشت. برادر چخوف معتقد بود که این نمایش‌نامه، گامی بسیار مهم در پیشرفت فکری و حرفهٔ ادبی برادرش بوده است.
در سال ۱۸۹۲ چخوف خانهٔ کوچکی در ۴۰ مایلی جنوب مسکو خرید که با خانواده‌اش در آن‌جا اقامت کردند. در آن سال، بیماری‌اش شدت بیشتری گرفت. هزینهٔ خرید دارو برای او بسیار بالا بود، اما هزینهٔ بیشتر بابت سفر‌هایش به شهر و ویزیت بیماران بود که گرچه فرصت کمتری برای نویسندگی برایش باقی می‌گذاشت، اما موجب می‌شد تا با تمام اقشار جامعهٔ روسیه برخورد داشته باشد.
وی در سال ۱۸۹۴ نوشتن نمایش‌نامهٔ «مرغ دریایی» را آغاز کرد. موفقیت این نمایش‌نامه به حدی بود که در سال ۱۸۹۸ در تئا‌تر هنر مسکو به نمایش درآمد. پس از مرگ پدر چخوف در سال ۱۸۹۸، وی به همراه خانواده به شهر «یالتا» نقل مکان کرد که در آن‌جا چخوف با نویسندگانی چون «لئو تولستوی» و «ماکسیم گورکی» آشنا شد.
در همین شهر بود که یکی از معروف‌ترین داستان‌هایش به نام «زنی با سگ» را نوشت. در می۱۹۰۴ بیماری چخوف غیرقابل کنترل شده بود و به قول برادرش هر که او را می‌دید، حدس می‌زد که مرگش نزدیک است. وی در ژوئن ۱۹۰۴ به آلمان رفت و در ۱۵ جولای همان سال در شهر «بادن‌ویلر» درگذشت، اما جسد او برای انجام مراسم تدفین به مسکو انتقال داده شد.
چخوف هرگز تصور آن را نمی‌کرد که بعد از مرگ، شهرت چشم‌گیری به دست خواهد آورد. تمجید و استقبال‌هایی که در سال درگذشت او از «باغ آلبالو» شد، نشان داد تا چه میزان در محافل ادبی محبوبیت دارد.
در آن زمان بعد از تولستوی، چخوف از نظر شهرت ادبی در مکان دوم قرار داشت. اما بعد از مرگ، به مشهور‌ترین نویسندهٔ روسیه تبدیل شد. نویسندگانی چون «جیمز جویس»، «ویرجینیا وولف» و «کا‌ترین منسفیلد» و همچنین «جرج برنارد شاو» به تمجید از چخوف پرداخته‌اند.
در دنیای انگلیسی‌زبان‌ها، چخوف بعد از «ویلیام شکسپیر» محبوب‌ترین نمایش‌نامه‌نویس محسوب می‌شود. با این حال، ارنست همینگوی، نویسندهٔ صاحب‌نام آمریکایی رابطهٔ خوبی با او نداشت و دربارهٔ این نویسندهٔ روسی می‌گفت: فقط شش داستان خوب نوشت و یک نویسندهٔ آماتور بود.
«ولادمیر ناباکوف»، دیگر نویسندهٔ بزرگ روسیه نیز زمانی او را به مبتذل‌نویسی و نوشتن مطالب تکراری محکوم کرده بود، با این حال «زنی با سگ» چخوف را یکی از بهترین داستان‌های تاریخ ادبیات می‌دانست.
همچنین «ویرجینیا وولف» با تمجید از چخوف در داستان «خوانندهٔ معمولی»، کیفیت داستان‌های چخوف را ستوده است. «جی. دی سلینجر» ـ نویسندهٔ فقید آمریکایی ـ هم دیگر نویسنده‌ای بود که علاقهٔ خاصی به آثار چخوف داشت.
چخوف بیش از ۷۰۰ داستان کوتاه نوشت و از دیگر آثار مهم او به «سه خواهر»، «دایی وانیا» و «دوئل» می‌توان اشاره کرد.
Sorry. No data so far.