منصوره اسماعیلیان – دستور العمل همیشه همان است. جنبش‌های دانشجویی و جوانان با ظاهری بانشاط پیش قدم می‌شوند و طوری دیگران را برای پیوستن به این جنبش جذب می‌کنند که گویی این حرکت یک مد است و چیزی است که باید انجام شود.
آنچه باعث سرنگونی می‌شود فرایندی است که همیشه یک نماد، یک رنگ، یا یک استراتژی تجاری نقطه برجسته آن به شمار می‌رود. در صربستان با تی شرت، پوس‌تر و پرچم‌هایی به خیابان‌ها ریختند که مشتی سفید و سیاه را نشان می‌داد که نشانه استقامت بود. در اوکراین، نماد به شکل قبل باقی ماند ولی رنگ آن به نارنجی تغییر داده شد. نماد گرجستان، یک مشت به رنگ گل سرخ بود و در ونزوئلا به جای یک مشت بسته، دست‌ها باز هستند به رنگ سیاه و سفید، برای افزودن کمی تنوع.
انقلاب‌های رنگی همیشه در کشورهایی رخ می‌دهند که منابع استراتژیک و طبیعی دارند: گاز، نفت، پایگاه‌های نظامی و منافع جغرافیایی. همچنین این گونه انقلاب‌ها همواره در کشورهایی اتفاق می‌افتند که دولتی ضدامپریالیست دارند.
جنبش‌هایی که توسط نمایندگی‌های آمریکا در این گونه کشور‌ها صورت می‌گیرد عموماً ضدکمونیست، ضداجتماعی و به نفع سرمایه گذاران و امپریالیسم است. اعتراضات و اقدامات تحریمی همیشه هنگام مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری برنامه ریزی می‌شوند تا مسائلی همچون تقلب پنهانی و کشمکش‌ها را افزایش دهند و در صورت شکست خوردن مخالفان، انتخابات را بی‌اعتبار و بدنام کنند و به طور کلی موضوع چیزی غیر از این نیست.
این موسسات همیشه برای آگاهی دادن، سرمایه گذاری و آموزش دادن حضور دارند: صندوق ملی برای دموکراسی، موسسه جمهوری بین المللی، موسسه دموکراتیک ملی و خانه آزادی، دفتر نمایندگی توسعه بین الملل، موسسه آلبرت انیشتین و مرکز بین المللی مبارزات غیرخشونت آمیز. دو موسسه آخر برای آموزش نیروهای ویژه و موافقت با جنبش جوانان در جهت تشویق به تغییرات عاری از خشونت به خود افتخار می‌کنند.
این استراتژی به دنبال تضعیف و مختل کردن ستون‌های نیروی کشور، خنثی کردن نیروهای امنیتی و تشکیل حس هرج و مرج و بی‌ثباتی است. سرهنگ «رابرت هلوی» یکی از بنیانگذاران این استراتژی و معاون موسسه آلبرت انیشتن، توضیح داد که هدف، تخریب نیروهای مسلح و نیروهای پلیس نیست بلکه تغییردادن آن‌ها و متقاعد کردنشان برای ترک دولت کنونی است و اینکه آن‌ها را متوجه سازد که در دولت بعدی برای آن‌ها جایگاهی وجود دارد.
جوانان عادت دارند که سعی کنند نیروهای امنیتی را تضعیف کنند و درگیر شدن آن‌ها را در سرکوب کردن اعتراضات همگانی مشکل‌تر سازند.
این یک استراتژی است که برای نیروهای امنیتی، مقامات رسمی و عموم مردم به همراه جنگ روانی و حضور خیابانی به خوبی طراحی شده که تمامی این عناصر حس مردمی را القا می‌کنند که در شرف شورش هستند.
Sorry. No data so far.