آقای سبز
میرحسین موسوی کاندیدای شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری در پیامی که به مناسبت شهادت جمعی از فرماندهان سپاه داد، ضمن تسلیت این نکته را یادآور شد که باید این موضوع بررسی شود که بذرهایی از این نوع در هر کجا و هر زمان که کاشته شوند به فاصله چند سال چه بحران های ریشه‌داری را شکل می‌دهند و چگونه مجال زندگی را بر انسان‌ها تنگ می‌کنند!
شاید در نگاه نخست بتوان این امر را به یک تأمل استراتژیک فرو کاست. اما آنچه در ماه‌های اخیر از آقای موسوی دیده شده است، نشان از این دارد که وی از هر فرصتی برای اعلام مخالفت با جمهوری اسلامی و تهدید ارکان آن استفاده کرده است و عواقبی را برای اجرا نشدن خواسته‌هایش طرح کرده است، که به نظر می‌رسد این‌بار در این پیام متجلی شده است.
همچنین موسوی از کسانی که بحران‌هایی که «هنوز» به خارج از مرزهای ما تعلق دارند را به خاک خود وارد می‌کنند انتقاد کرد.
وی در بخش دیگری از بیانیه خود امنیت، وحدت و تمامیت ارضی کشور را ودیعه‌ای بزرگ دانست که همه در حراست از آن در برابر نسل‌های آینده مسئولیت دارند. اما جای این سئوال خالی است که آقای موسوی در قبال این مسئولیت ِ خود در روزها و ماه‌های اخیر چه کرده‌اند! آقای موسوی در باز کردن دست بیگانگان برای دخالت در امور داخلی کشور و باز کردن پای گروهک‌ها به خیابان‌ها چه میزان مسئولیت داشته‌اند. اعتراضات ِ سامان نایافته و نامعلوم کاری کرده است که هرگونه عقده‌ای از هر بخشی از نظام اسلام، از نقد رفتار کارگزاران و مدیران نظام تا مخالفان اسلام و احکام الهی در یک جبهه‌ی متکثر تحت نام سبز گرد آیند و آقای موسوی در قبال آنچه به نام او یا به حمایت از او صورت می‌پذیرد مسئولیت دارد.
نادیده گرفتن این مسئولیت با ادعاهای موسوی مخالفت تام دارد.
Sorry. No data so far.