در این گزارش که با عنوان ” پخش بین المللی رادیو و تلویزیون آمریکا، آیا کسی آن را می شنود؟” منتشر شده آمده است: علی‌رغم دشمنی و کینه واضحی که رژیم ایران در قبال برنامه‌های آمریکا احساس می‌کند اما برخی منتقدین این نوع برنامه‌ها معتقدند بخش فارسی صدای آمریکا تبدیل به “صدای ملاها” شده است زیرا وقت برنامه را در اختیار دو مفسر قرار می‌دهد که دیدی انتقادی نسبت به سیاست‌های آمریکا در قبال ایران دارند و همچنین معتقد به امتناع بخش فارسی شبکه خبری صدای آمریکا از پخش نظرات مختلف هستند.
این گزارش افزوده است: دیگر منتقدین بخش فارسی صدای آمریکا و رادیو فردا دقیقا موضع برعکس را اتخاذ می‌کنند. آنها معتقدند بخش فارسی صدای آمریکا، رادیو فردا و دیگر ایستگاه‌های رادیو تلویزیونی مورد حمایت آمریکا چیزی جز نوعی “رسانه مهاجرین” نیستند. پرسنل این رسانه‌ها کسانی هستند که به زور از خانه‌های‌شان بیرون رانده شده‌‌اند بنابریان نمی‌توانند و نمی‌خواهند که چیزی جز بدترین جنبه‌های کشور مادری‌شان را ترسیم نمایند. در نتیجه بینندگان بلافاصله از دیدن برنامه‌های آنها امتناع می‌کنند زیرا آنها را “سخنگویان” دولت آمریکا می‌پندارند.
گزارش سنای آمریکا تاکید می کند:منتقدین نوع اول به مسأله‌ای اشاره می‌کنند که برای سالیان متمادی سیستم پخش آخبار آمریکا را مبتلا ساخته است. برخی معتقدند هستند که رسانه‌های ما باید تنها دیدگاه‌های آمریکا را پخش نمایند زیرا اکثر دیگر رسانه‌های جهان موضعی بسیار جانب‌دارانه نسبت به آمریکا و سیاست خارجی این کشور اعمال می‌کنند. دسته دوم که البته اکثرشان نیز وجود گرایش‌های ضدآمریکایی دیگر رسانه‌ها را انکار نمی‌کنند معتقدند که به منظور دستیابی به بینندگان و حفظ آنها باید استانداردها و اصول پخش اخبار و همچنین استانداردهای اشاره شده در قوانین رعایت گردند.
گروهی دیگری چنین استنباط می‌کنند که ماهیت یکطرفه خدمات ارائه شده باعث می‌شود توانایی برنامه‌های خبری آمریکا برای جلب مخاطب محدود باشد زیرا تنها افرادی که از قبل مخالف رژیم بوده‌اند بیننده چنین برنامه‌هایی خواهند شد. این امر یکی از مسائل قدیمی پیش روی رسانه‌هایی است که نماینده دولت‌ها محسوب می‌گردند.
این گزارش نتیجه می گیرد: با این حال اگر شبکه‌های فارسی آمریکا تنها بر روی جنبه‌های منفی تأکید کنند مخاطبین از این روند تکراری خسته شده و جذب منابع خبری دیگر می‌شوند.
Sorry. No data so far.