بین کشورهای جهان، کره‌شمالی یکی از سرزمین‌های پر رمز و راز به حساب می‌آید؛ کشوری که اخبار و گزارش‌های رسیده از آن بسیار محدود است. شاید به همین خاطر است که خیلی‌‌ها با شیندن معدود اخبار رسیده از این کشور، از قوانین عجیب حاکم بر آن اظهار تعجب میکنند. درهرحال ارتباط محدود کره‌شمالی با دیگر کشورهای جهان و در نتیجه منزوی بودن مردم آن، این کشور را برای بسیاری از مردم دنیا به سرزمینی اسرارآمیز با هزاران حقیقت پنهان تبدیل کرده است. فرار بازیکنان تیم فوتبال کره شمالی در جام جهانی، بار دیگر بازار شایعات درباره این کشور را داغ کرده و حالا همه می‌خواهند بدانند در کره اعجاب انگیز چه می‌گذرد.
سکونت مادام العمر در یک محل مگر با اجازه حکومتی!
با وجود اینکه طبیعت کره‌شمالی بسیار زیبا و دل‌انگیز است و تنوع آب و هوایی شگفت‌انگیزی دارد اما مردم این کشور در هر نقطه از این سرزمین که روزگار می‌گذرانند باید تا آخر عمر همان‌جا بمانند و حق خروج از منطقه محل سکونت خود را ندارند و اگر زمانی هوای سفر به سرشان بزند یا بخواهند برای کاری از روستا یا شهر خود خارج شوند، حتما باید اجازه حکومتی داشته باشند، در غیر این صورت قانون را شکسته‌اند و مجازات خواهند شد.
بیدار شدن رأس ساعت شش با صدای شیپور!
قوانین حاکم بر کره‌شمالی تمامی جوانب زندگی مردم را تحت کنترل قرارداده و بر تمامی بخش‌های زندگی‌شان به نوعی تاثیر گذاشته است. تقریبا 50 سال است که مردم کره‌شمالی صبح‌‌ها با نواختن صدای شیپوری که راس ساعت شش به صدا درمی‌آید و از طریق بلندگو در تمام مناطق پخش می‌شود از خواب بیدار می‌شوند.
برنامه های اجباری قبل از آغاز فعالیت های روزانه!
آنها موظف هستند پیش از شروع کار روزانه، در مقابل مجسمه کیم ایل جونگ و پدر او ادای احترام کرده و سر تعظیم فرود آورند. همه مردم کره‌شمالی موظف هستند با لباس‌های رسمی خاص از منزل خارج شوند یا علامت مخصوصی روی لباس داشته باشند تا وزارت اطلاعات و امنیت این کشور از اینکه چه افرادی در حال عبور و مرور هستند، آگاهی کامل داشته باشد؛ البته کار به همین‌جا ختم نمی‌شود و آنها باید پس از رسیدن به محل کار ده دقیقه‌ای را هم باید وقت بگذارند و به سخنرانی‌های مافوق خود گوش دهند و پس از آن پنج دقیقه علیه دشمنانشان شعار بدهند. پس از انجام تمامی این کارها تازه نوبت آغاز فعالیت روزانه می‌شود و آنها می‌توانند کار خود را شروع کنند.
خدمت سربازی؛ ده سال!
در پیونگ یانگ، پایتخت کره‌شمالی، هر دو ساعت یک‌بار از بلندگوهایی که صدای بسیار قوی‌ای دارند در گوشه‌گوشه شهر مارش نظامی پخش می‌شود تا قدرت ژنرال‌های این کشور به رخ همه کشیده شود. آنها بنا بر عادتی دیرینه کیم جونگ ایل، رهبر کشور خود را ژنرال صدا می‌زنند؛ البته دادن چنین لقبی به او چندان هم بیراه نیست چراکه خدمت سربازی اجباری در این کشور گاهی به ده سال هم می‌رسد.
عدم حق استفاده از خودرو برای رفتن به محل کار!
مردم این کشور برای رفتن به محل کار خود حق استفاده از خودرو را ندارند و معمولا با دوچرخه رفت‌و‌آمد میکنند. استفاده از خودرو تنها مختص به بالا رتبه‌های نظامی این کشور است.
هیچ خانواده‌ای حق خواب دیدن ندارد!
پس از پایان کار و فعالیت روزانه، شب‌‌ها ساعت نه در سراسر کره‌شمالی خاموشی زده می‌شود و به این ترتیب مردم خود را برای یک روز کاری دیگر آماده میکنند. نکته عجیب دیگر این است که در کره‌شمالی هیچ خانواده‌ای حق خواب دیدن ندارد و اگر پدر و مادری صبح از خواب بیدار بشوند و خوابی را که شب قبل دیده‌اند تعریف کنند، فرزند آنها موظف است تا علاوه بر خوابی که والدینش دیده‌اند خواب خود را هم به نماینده وزارت اطلاعات و امنیت کشور که در کلاس‌شان حضور دارد، گزارش دهد.
عدم استقلال رسانه ها!
در کره‌شمالی هیچ رسانه خصوصی دیده نمی‌شود و 12 روزنامه و 20 نشریه موجود در این کشور کاملا تحت نظر دولت هستند و بی‌آنکه خبرنگاری وظیفه تهیه گزارش‌‌ها را برعهده داشته باشد، مطالب آنها را خبرهایی تشکیل می‌دهد که هر روز از وزارت اطلاعات و امنیت دریافت و دقیقا همان اطلاعات بدون کوچک‌ترین تغییری منتشر می‌شود؛ در تمام رسانه‌های کره‌شمالی، انتشار هرگونه خبر ناخوشایند در مورد کره‌شمالی در همه زمینه‌‌ها از سیاسی و اجتماعی گرفته تا اقتصادی و فرهنگی به شدت ممنوع است.
باوجود قحطی و گرسنگی، عدم پذیرش کمک‌های غذایی دیگر کشورها!
با توجه به اینکه دولت مسؤول آذوقه‌رسانی و تهیه مواد لازم به صورت کوپنی در کره‌شمالی است، درآمد ماهانه مردم بسیار ناچیز است؛ در بیشتر موارد هم نه کمک‌های دولت و نه درآمد مردم کفاف مایحتاج و نیازهای اولیه آنها را نمی‌دهد و فقر و قحطی بر بسیاری از خانواده‌های این کشور حاکم شده و سالانه چندین هزار نفر از آنها به دلیل گرسنگی جان می‌دهند.
دولت کره‌شمالی با وجود نیازهای شدیدی که به کمک‌های غذایی دیگر کشورها دارد اما به خاطر اینکه معتقد است این غذاها روی طرز فکر مردم اثرات سوء دارد و برای اینکه از آلودگی فرهنگی که نتیجه مصرف این غذاهاست در امان بماند، از پذیرفتن آن سر باز می‌زند. شدت قحطی و گرسنگی در این کشور به حدی است که سازمان تغذیه جهانی وابسته به سازمان ملل در این‌باره به شدت هشدار داده است.
ممنوعیت ورود هرگونه خبرنگار و عکاس به کره شمالی!
مسؤولان این کشور نه‌تنها از پذیرفتن هرگونه کمک امتناع میکنند بلکه ورود هرگونه خبرنگار و عکاس را هم به کره‌شمالی ممنوع کرده‌اند؛ البته نه‌تنها ورود اصحاب رسانه به این کشور ممنوع است
مرگ و تیرباران سرنوشت شهروندان تماس گیرنده با تلفن به خارج!
خروج شهروندان کره‌ای هم از کشورشان به شدت کنترل می‌شود و اگر شخصی بخواهد به دنیای بیرون از کره قدم بگذارد به عنوان عامل دشمن دستگیر می‌شود؛ این قانون آنقدر سختگیرانه در این کشور به اجرا درمی‌آید که اگر فردی حتی از طریق تلفن با خارج از کشور تماس برقرار کند، ممکن است سرنوشتی جز مرگ و تیرباران در انتظارش نباشد؛ به عنوان مثال در ماه مارس امسال یک شهروند کره‌شمالی که در یکی از شرکت‌های نظامی کره‌شمالی مشغول به کار بود با تلفن همراه خود با یکی از دوستانش که در سال 2001 به سئول پایتخت کره‌جنوبی گریخته بود، تماس گرفت و در مورد قیمت برنج و شرایط زندگی در کره‌شمالی با او صحبت کرد؛ این کار او از طرف دولت تخطی از قوانین تلقی شد و در نتیجه حکمی جز اعدام برای او صادر نشد. این درحالی است که مدتی بعد خبرگزاری یون‌‌هاپ، مرگ فرد خاطی به نام جونگ را تایید کرد و گفت این شهروند اولین فرد در کره‌شمالی است که به دلیل تماس با خارج از کشور اعدام شده، اما جزئیات بیشتری از این ماجرا منتشر نکرد.
در کره‌شمالی فقط یک شرکت مخابراتی تلفن همراه که منطقه پایتخت، پیونگ یانگ، را پوشش می‌دهد مشغول به فعالیت است. مشترکان این شرکت مخابراتی حق استفاده از خدمات این شرکت برای تماس با خارج را ندارند. در نتیجه بسیاری از شهروندان کره‌شمالی برای تماس با بستگان و اقوام خود که در خارج از این کشور زندگی میکنند از تلفن‌های همراهی که به طور غیرقانونی از چین به کره‌شمالی وارد شده‌اند، استفاده میکنند.
شرط ازدواج؛ رضایت وزارت اطلاعات آری، رضایت خانواده خیر!
اگر پسر و دختری در کره‌شمالی قصد ازدواج با یکدیگر را داشته باشند، رضایت خانواده آنها هیچ نقشی در این ازدواج ندارد بلکه این وزارت اطلاعات و امنیت این کشور است که صلاحیت ازدواج این دو نفر را صادر میکند. به این ترتیب که هم پسر و هم دختر باید یک گزارش کامل از نحوه آشنایی، میزان علاقه، علت آشنایی و … را به وزارت امنیت ارائه بدهند. پس از این مرحله و بررسی‌های لازم و شناسایی تمامی اقوام دختر و پسر برای آنها قرار مصاحبه صادر می‌شود و پس از حضور دختر و پسر و پاسخ دادن به سوال‌های خاص اگر مورد مشکوکی دیده نشود، اجازه ازدواج آنها صادر می‌شود.
با تمام این تفاسیر مردم کره‌شمالی از زندگی خود ناراضی نیستند و معتقدند خوشبخت‌ترین انسان‌های روی زمین هستند.
ادم یاد کتاب 1984 جوج ارول میفته
به نظرم وظیفه تمام دولت های دنیاست که برای سرنگونی دولت کره شمالی تلاش کنند.
هیچ اشاره ای نکردین که کره شمالی یه کشور کمونیستی هست!! با توجه به شباهت بسیار عجیب و مشکوک نظام ایران به کمونیسم در این چند ساله اخیر انتظارش از شما میره که این مساله رو ننویسین!! باید برای ایران هم یه همچین لیستی بنویسین مثلا : تو ایران پولدارها که ماشین های آخرین سیستم سوار میشن بنزین دولتی بهشون تعلق نمیگیره!! تو ایران پولدارها یارانه رو قرار نیست بگیرن!! کمونیسم هم دقیقا همینو میخواد! :)
مهم نوعیت حکومت نیست که به چه شکل باشد مهم رفا،آسایش و رضایت مردم هست . که اکثر مردم کره حتی نسبت به مردم امریکا و اروپا آسایش ورضایت دارند .
فکر نکنم فرق زیادی با ایران داشته باشه
ایران در مقابل کره شمالی یک بهشت است
وطنم را با هیچ جای دنیا عوض نمیکنم
برای رهایی از این حکومت کمونیستی تنها خون ربختن وتلاش کردن مردم لازم است.
حاکمان یک ملت برخواسته از افکار همان ملت است تا زمانی که آگاهی نباشد …………..
اين جمله آخرتون ديگه خيلي شاهكار بود! خب معلومه كه همه مردم كره شمالي از زندگي خودشون راضي هستن.چون اگه چيزي غير از اين بگن كه اعدام….
اصلا كي از اونها پرسيده از زندگيشون راضي هستن يا نه؟مگه ورود خبرنگارها به اونجا ممنوع نست؟جوابش معلومه! دولت كره شمالي اعالم كرده همه مردم ما از زندگيشون راضي هستن.
خواهشا اين جمله احمقانه رو از انتهاي گزارش به اين خوبي برداريد
من از قدیم به کره شمالی علاقه داشتم و همیشه به این فکر میکردم اگه من توی کره شمالی به دنیا می اومدم چه سرنوشتی در انتظارم بود
akhe mage oona zendegiye biroono didan ke fekr mikonan khoshbakhtan???
age ehsase khoshbakhti mikardan ke footbalistashoon farar nemikardan
oona fekr mikonan donya faghat korast
عجب کشوری نه به کره جنوبی که این همه پیشرفته اندنه به کره شمالی که سایه خودشونم دشمن میدونند.
من بسیار متا سفم برای مردم این کشور کمونیستی که باید اسیر این سیستم ناجوانمردانه باشند
همانطور که ما برای آنان متاسفیم اروپایی ها هم برای ما متاسفم. روح قوانینشان خیلی به ما نزدیک است یعنی ایران قابلیت تبدیل به چنین جهنمی را دارد. خودتان بسنجید
اگر توانستید حرف احمدی نژاد را که “آزادی مطلق در ایران داریم” باور کنید، خوشبختی و رضایت مردم کره شمالی را هم باور کنید.
اصلا کدام انسان سالمی وجود دارد که به حق انتخاب آزادانه ی خودش برای دستیابی به زندگی مطلوب خویش معتقد نباشد؟
با جایگزینی اینترنت ملی بجای اینترنت جهانی در ایران، کشورهای دیگر چنین اخباری را در مورد ما خواهند شنید…
اگه چند سال ديگه به همين منوال دست آقايان براي جولان دادن و اعمال ديكتاتورگونه باز باشه با اطمينان ميگم ايران هم به سرنوشت كره دچار ميشه.انزوا و جنگ طلبي و اقتصاد خراب همراه با افكار خرافي كه كم كم تو ذهن مردم جا ميندازن كاملابا سياست كره شمالي همخواني داره.متاسفم كه مردم بيگناه بايد بازيچه اين افراد بي وجدان باشن
با تمام بدی هایی که درباره ی زندگی تو کره ی شمالی گفته میشه (کاری به صحت یا کذب بودنش ندارم) اگه قرار باشه از ایران برم میرم اونجا، دلم میخواد جایی باشم که از هیچ چیز و هیچکس باخبر نباشم و تو تنهایی بمیرم . در ضمن یه نکته کسی از این حرفا برداشت نکنه من شکست عشقی خوردم کاملا رو فرمم!
یاد زمانی افتادم که رفسنجانی از طرف مردم گفته بود که مردم ایران خیلی حوشبخت و راضی هستند!
Be nazare man amrika tu jange jahani bayad be kore shomali bombe haste i mizad na japon
iran petancielesho dare mesle kore shemali beshe.
نمی خوام ناشکری کنم.. ولی قوانین و عقاید حکومتیشون با ایران هیچ فرقی نداره
قابل توجه مسئولین مملکت جمهوری اسلامی :
این نظرات رو دقیق بخونید ، و خواهشاً غیر مغرضانه .
اون وقت متوجه می شید که مردم ما از چه شعور بالایی برخوردارند .
ولی به گفته ی آقا (آیت اله خامنه ای) :
مردم ایران نجیب ترین ملت های جهان هستند . پس لطفا یک کاری بکنید که مردم جهان چنین افکاری در مورد ما ایرانی ها نداشته باشند .
جناب سید حسین , شکست عشقی نخوردی اما مریض روحی روانی هستی . این نوشته با اون نظر اخر بکلی زیر سوال رفته . من با اطلاعاتی که از گذشته داشتم وجود قوانینی حتی از اینها بدتر و سخت تر رو تایید میکنم اما زمانی که تمام خبرها از طریق اداره اطلاعات به بیرون راه پیدا میکند و هیچ کسی هم حق تماس یا سفر به خارج را ندارد چگونه است که این مردم احساس خوشبختی میکنند. ایا میدانید زمانی که تلوزیون رسمی کره تصویری از مردم پخش میکند انها مجبورند که در مقابل دوربین خود را شاد نشان داده و لبخند بر لب داشته باشند ؟! ایا میدانید رهبر دیوانه انها تاکنون حدود 6 زن هنرپیشه زیبای ژاپنی و کره جنوبی را توسط کماندوهایش برای همخوابگی از ان کشورها ربوده است ؟!
همیشه وقتی شرح حال کره شمالی و مردمش رو میخونم یا میبینم یا میشنوم، با خودم میگم ایکاش یه اتفاقی می افتاد و این مردم بدبخت از شر این حکومت راحت میشدن. خیلی دلم به حالشون میسوزه. شما خودتون رو بذارید جای یکی از شهروندان کره شمالی.
پس چه جوره که زن و مرداشون مدال های رنگارن بیشتری از زنان و مردای ما تو المپیک کسب کردن؟
ایا اصلا به اینترنت دسترسی دارند؟
مردم کره شمالی مثل ما زندگی می کنن
اقا ایمان ملاک خوشبختی و رضایت مردم یک کشور مدال های رنگارنگ المپیک نیست. دلیل پیشرفت هم نیست
تا خودشون نخوان که نمیشه!
به قول حضرت علی (ع) : بر هر مردمی کسانی حکومت میکنند که لایق آن هستند!
اگه میبینید مردمی مثل نروژ یا سوئیس در آرامش و امنیت کامل دارن زندگی میکنن چون خودشون خواستن!
هیچکس به این کشور حمله نکرده و براشون این موقعیت رو درست نکرده. خودشون خواستن