نوشتن كتاب درباره حوادث پس از انتخابات 88، سئوال كليشه اي برنمي دارد؛ مانند اين پرسش كه انگيزه و هدف از نگارش آن چه بوده است؟ حوادث پس از انتخابات آنقدر مهم بود كه نه تنها تمام سال گذشته را در ايران تحت شعاع قرار داد، بلكه در عرصه بين المللي نيز به يكي از مهم ترين موضوعات فضاي مجازي از ابتدا تاكنون تبديل شد.
اما مهم ترين پرسشي كه بسياري از مخاطبان كتاب از اينجانب داشته اند، بهعنوان كتاب، يعني «شورش اشرافيت»، باز مي گردد. بسياري پرسيده اند مقصود از اشرافيت در اين نوشته چيست؟
در پاسخ بايد گفت، اشرافيت در اين متن بيش از آن كه مفهومي اقتصادي باشد، مفهومي فرهنگي است. در اين جا اشرافيت بيش از آن كه به فئودال ها اشاره داشته باشد به بورژواها نظر دارد. اشرافيت بهلحاظ ايدئولوژيكي، زاييده طبقات بالاي جامعه است، اما لزوما همه پيروان آن به بالاي شهر تعلق ندارند. گرچه اكثريت به ساكنان مناطق بالا و وسط شهر تهران تعلق دارند، اما در ميان آنها افرادي از جنوب شهر كه تلاش مي كنند خود را به اين طبقه پيوند بزنند نيز يافت مي شود.
اگر به آشوب هاي پس از انتخابات بنگريم، به خوبي معني اين جملات را درك مي كنيم. حوادث، رخدادها و آشوب ها تنها مناطق شمالي تهران را دربرگرفت و در مناطق ديگر شهر تهران و يا شهرهاي ديگر كشور خبر چنداني نبود. البته برخي تلاش كردند كه به زور، آشوب ها را به نواحي ديگر نيز سرايت دهند، اما چون عقبه نداشت، ثمري نبخشيد و اين آتش عاريتي زود خاموش مي شد. اين اغتشاشات، ائتلافي بين طبقه متوسط شهري و طبقه سرمايه دار بود كه هر دو از يك ايدئولوژي واحد برخوردارند. ايدئولوژي اي كه ته اش غربزدگي و سكولاريست است. اين ائتلاف كه در اقليت قرار داشت، آراي جمهوريت را نشانه رفته بود. يعني قسمت اعظم طبقه دهقانان، كارگران، خرده بورژواها، خرده فروشان و دوره گردها و مستمري بگيران. گرچه در طول انتخابات، جبهه دوم خرداد تلاش كرد در ميان طبقه متوسط شهري و از جمله كارمندان و مهندسان و معلمان بيشترين آراء را به دست آورد، اما در آن جا نيز موفق نبود.
در واقع سازماندهي و ايدئولوژي آشوب هاي پس از انتخابات به گروه و طبقه اي تعلق دارد كه بيشتر زاييده تحولات اقتصادي پس از انقلاب هستند. همان طبقه اي كه تا پيش از انتخابات 84 بيشتر مراكز قدرت سياسي و اقتصادي را در دست داشتند و در تحولات جديد، موقعيت خود را در خطر مي ديدند. طبقه ممتازي كه انتخابات را به چشم پاسكاري توپ قدرت به همديگر مشاهده مي كردند.
دموكراسي و جمهوريت از نگاه آنان در همين جابه جايي هاي محدود خلاصه مي شد و كسي خارج از آن دايره حق نداشت پا به نهاد رياست جمهوري بگذارد. بنابراين برهم زدن قواعد بازي از سوي اين طبقه، تلاشي نافرجام براي قرباني كردن جمهوريت در پاي اشرافيت بود.
بنابراين، در تبيين اين مباحث بود كه تلاش كردم كتاب «شورش اشرافيت بر جمهوريت» را بنويسم. كتابي كه بتواند زواياي مختلف اين پديده نادر سياسي را به ما بشناساند.
براي انتشار اين كتاب، پيش از اين كه با نهاد و ناشري رايزني كنم، برايم سرعت انتشار كتاب اهميت داشت. قصد داشتم كتاب به بيست و سومين نمايشگاه كتاب تهران برسد كه رسيد. چون نمايشگاه كتاب تهران، موعد سالانه بازار نشر است و در آن همه ناشران و مؤلفان جمع مي شوند. اگر كتابي به نمايشگاه برسد، در طول سال هم مي تواند حرفي براي گفتن داشته باشد. البته بعد از اينكه كتاب از چاپ درآمد و تا اندازه اي استقبال شد، برخي از ناشران خواستند كار را با آن ها منتشر كنم و اسم آن ها هم باشد، اما من هنوز به اين نتيجه نرسيده ام. چاپ سوم كتاب تمام شده و الان دنبال چاپ چهارم كتاب هستم. در هر نوبت چاپ هم كتاب با تيراژ 3000 نسخه منتشر شده كه با اين حساب تاكنون 9000 جلد از كتاب به فروش رسيده است.
نگارش اين كتاب براي من حتي پيش از برگزاري انتخابات و روز انتخابات بسيار حساس بود. يك پژوهشگر سياسي هستم و اين حساسيت را درك مي كردم. از طرفي فكر نمي كردم كه بعد از انتخابات كار به اغتشاش و آشوب كشيده شود. قرار بود كتاب درباره اتفاقات پيش از انتخابات باشد، اما با بروز اغتشاشات، رويكرد ما هم تغيير كرد و نگاه ما بيشتر به اغتشاشات و آشوب هاي بعد انتخابات معطوف شد. يعني با رويكردي جامعه شناسانه اين موضوع را بررسي كردم كه چرا مردم به آقاي احمدي نژاد رأي دادند و چرا آقاي موسوي رأي نياورد.
نگارش اين كتاب از آغاز تا پايان حدود 9 تا 10 ماه طول كشيد و به صورت جدي روي آن كار كردم. براي نگارش فصول مربوط به قبل از انتخابات، از منابع فكري جريان آشوب استفاده كردم؛ از منابع فكري و آثار قلمي افرادي مثل عبدالكريم سروش، سعيد حجاريان و مجتهد شبستري. اما در بخش بعدي كه به حوادث بعد از انتخابات مربوط مي شود از رسانه هايي مثل راديو، تلويزيون، شبكه هاي ماهواره اي، سايت هاي اينترنتي، روزنامه ها و مشاهدات عيني خودم كمك گرفتم. با چنين رويكردي در نهايت، كتاب در 9 فصل تنظيم شد.
در مجموع، عبور از اين فتنه سنگين و پيچيده نياز به مؤلفه هايي نظير ايمان، صبر، بصيرت و شجاعت داشت تا در برابر آن چه رخ مي دهد، بهترين تصميم اتخاذ شود و در اجراي آن ترديدي وجود نداشته باشد و شجاعانه تا رسيدن به نتيجه، بردباري شود. شناخت دقيق و پرداخت مبسوط به شيوه هاي رهبري، براي عبور از فتنه در اين نوشتار ممكن نيست، اما مخاطبان را به خواندن كتاب ارجاع مي دهم. آن جا خواهيد خواند كه مهم ترين مانع در اين طريق، حجاب زمان است. زماني مي توان ابعاد گوناگون اين فتنه و ظرايف رهبري براي اداره كشور را فهم كرد كه دست كم سال ها از آن گذشته باشد.
در واقع سازماندهي و ايدئولوژي آشوب هاي پس از انتخابات به گروه و طبقه اي تعلق دارد كه بيشتر زاييده تحولات اقتصادي پس از انقلاب هستند. همان طبقه اي كه تا پيش از انتخابات 84 بيشتر مراكز قدرت سياسي و اقتصادي را در دست داشتند و در تحولات جديد، موقعيت خود را در خطر مي ديدند.
Sorry. No data so far.