بعد از گذشت چندماه از توقف برنامههای شبکه ماهوارهای العالم و بازگشت دوباره این شبکه به ماهوارههای عربی، طی هفتههای گذشته بار دیگر پخش برنامههای این شبکه عربزبان از طریق برخی از ماهوارهها قطع شد. در همین حال، روشنفکران و اهالی رسانه جهان عرب به قطع برنامههای این شبکه واکنش نشان دادند.
اقدام بینتیجه نایلست و عربست در قطع برنامههای العالم
عصبانیت دشمن در جنگ رسانهای
بعد از گذشت چندماه از توقف برنامههای شبکه ماهوارهای العالم و بازگشت دوباره این شبکه به ماهوارههای عربی، طی هفتههای گذشته بار دیگر پخش برنامههای این شبکه عربزبان از طریق برخی از ماهوارهها قطع شد. در همین حال، روشنفکران و اهالی رسانه جهان عرب به قطع برنامههای این شبکه واکنش نشان دادند.
بهانه تازه
اینبار، بهانههای مسؤولان ماهوارههای عربست و نایلست نپرداختن هزینهها از سوی العالم و اتخاذ تصمیمات و سیاستهای علیه دولتهای قاهره و ریاض است. بهانه نخست را العالم به کل تکذیب میکند. اما درباره بهانه دوم، سایت رسمی شبکه العالم اقدام به بازنشر یادداشتی از «غالب قندیل» نویسنده عرب کرد که پیشتر در روزنامه لبنانی «النهار» نوشته بود: کسانی که برنامه های سیاسی شبکه العالم را دنبال می کنند می توانند ملاحظه کنند که این شبکه مواضع و دیدگاههای متعدد را در مسائل داخلی مصر و عربستان مراعات و منعکس می کند و این نشان می دهد که شبکه العالم به انعکاس دیدگاههای مختلف علاقه مند است چرا که العالم در مقابل شخصیت های مخالف دولت با سخنگویان دولت یا شخصیت های نزدیک به دولت نیز در برنامه ها مصاحبه می کند.
منشاء سیاسی بهانههای دروغین
البته به نظر میرسد، این اقدام بیش از هرچیز رنگ و بوی سیاسی بدهد و به عنوان عامل فشار علیه ایران استفاده شود. همزمانی این اقدام با جنگ رسانهای غرب علیه جمهوری اسلامی ایران طبیعتاً هیچ نشانهای از حمایت از آزادی بیان و رسانه و اتحاد جهان اسلام ندارد. در اینباره، قندیل در ادامه یادداشتش مینویسد: تبدیل آزادی رسانه در منطقه به ابزاری برای کشمکش سیاسی و فشارهای متقابل اقدامی خطرناک و آزار دهنده به شمار می رود و برخلاف بدیهیات آزادی بیان و آداب و رسوم گفتگو است .
در اینباره، «نادر عزالدین» نویسنده لبنانی در سایت «الانتقاد» یادآوری میکند: تصویب قانون آمریکایی برای محدود کردن رسانههای آزاد و اقدام برخی کشورهای عربی در پیشگامی برای اجرای دستورات واشنگتن در این ارتباط را تسلیم در مقابل تصمیمات لابی صهیونیسم است که توسط دستگاههای قانونگذاری آمریکا تصویب میشود.
العالم متوقف نمیشود
اما آیا این اقدامات و تکرار آن، مانع پیشبرد اهداف العالم و رسانههایی چون المنار میشود؟ قندیل در اینباره نیز مینویسد: شبکه العالم به پوشش و پخش برنامه های خود از طریق ماهواره اروپایی که در زاویه دریافت ماهواره نایل ست قرار دارد ادامه می دهد و بینندگان عرب این شبکه توانستند بدون تلاش زیاد برنامه های آن را دنبال کنند . این تصمیم زمینه را برای تبلیغ شبکه العالم فراهم کرد و این سوال در بینندگان عرب مطرح شد که چرا از دریافت این شبکه منع شده اند.
و اینگونه است که توجه افکار عمومی بار دیگر به سوی شبکه العالم و فحوای کلام این رسانه معطوف میشود. نکتهای که عکسِ خواستِ قلبی ریاض، قاهره و محافل سیاسی و دولتهایی است که تحریککننده چنین اقدامی هستند.
تکرار پروژه شکستخورده در 22 بهمن
با این همه، تکرار اینچنین اقداماتی بیش از هرچیز برملا کننده ادعاهای توخالی حمایت از آزادی بیان و قلم و عقیده است. اقدامی که موارد مشابه آن، بارها و بارها رخ داده است، اما با بایکوت خبری رسانههای غربی و بعضاً عربی مواجه شده است. به طور مثال، میتوان به روزهای اخیر ایران نگاهی انداخت. درست در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رسانههای دوست و دشمن متوجه زمان سخنرانی رئیس جمهور بودند، درحالیکه برخی از این رسانهها انتظار پروژه شکستخورده اسب تروا را میکشیدند و دلیل توجه به مراسم 22 بهمن نیز چیزی جز آن نبود. در همین حال بود که بعد از شکست این پروژه و ناامیدی رسانههای دشمن، تصمیم به قطع برنامه پخش سخنرانی محمود احمدی نژاد گرفتند که خوشبختانه با تدبیری نرمافزاری و سختافزاری که پیشتر از سوی مسؤولان برگزاری مراسم اتخاذ شده بود در نرساندن پیام رئیس جمهور به جهان ناکام ماندند.
به نظر میرسد، اقدام نایلست و عربسب بیش از هرچیز اقدامی از روی عصبانیت است. اقدامی که به دلیل نداشتن دستاویز برای ناکام گذاشتن جنبش رسانهای جمهوری اسلامی ایران، با چنین وجهی بروز میکند.
مجموع این اتفاقات، بار دیگر به ما یادآوری میکند که سرگرم جنگی تمام عیار در فضای رسانهای هستیم. جنگی که فعلاً، دشمن را عصبی کرده است.
بعد از گذشت چندماه از توقف برنامههای شبکه ماهوارهای العالم و بازگشت دوباره این شبکه به ماهوارههای عربی، طی هفتههای گذشته بار دیگر پخش برنامههای این شبکه عربزبان از طریق برخی از ماهوارهها قطع شد. در همین حال، روشنفکران و اهالی رسانه جهان عرب به قطع برنامههای این شبکه واکنش نشان دادند.
بهانه تازه
اینبار، بهانههای مسؤولان ماهوارههای عربست و نایلست نپرداختن هزینهها از سوی العالم و اتخاذ تصمیمات و سیاستهای علیه دولتهای قاهره و ریاض است. بهانه نخست را العالم به کل تکذیب میکند. اما درباره بهانه دوم، سایت رسمی شبکه العالم اقدام به بازنشر یادداشتی از «غالب قندیل» نویسنده عرب کرد که پیشتر در روزنامه لبنانی «النهار» نوشته بود: کسانی که برنامه های سیاسی شبکه العالم را دنبال می کنند می توانند ملاحظه کنند که این شبکه مواضع و دیدگاههای متعدد را در مسائل داخلی مصر و عربستان مراعات و منعکس می کند و این نشان می دهد که شبکه العالم به انعکاس دیدگاههای مختلف علاقه مند است چرا که العالم در مقابل شخصیت های مخالف دولت با سخنگویان دولت یا شخصیت های نزدیک به دولت نیز در برنامه ها مصاحبه می کند.
منشاء سیاسی بهانههای دروغین
البته به نظر میرسد، این اقدام بیش از هرچیز رنگ و بوی سیاسی بدهد و به عنوان عامل فشار علیه ایران استفاده شود. همزمانی این اقدام با جنگ رسانهای غرب علیه جمهوری اسلامی ایران طبیعتاً هیچ نشانهای از حمایت از آزادی بیان و رسانه و اتحاد جهان اسلام ندارد. در اینباره، قندیل در ادامه یادداشتش مینویسد: تبدیل آزادی رسانه در منطقه به ابزاری برای کشمکش سیاسی و فشارهای متقابل اقدامی خطرناک و آزار دهنده به شمار می رود و برخلاف بدیهیات آزادی بیان و آداب و رسوم گفتگو است .
در اینباره، «نادر عزالدین» نویسنده لبنانی در سایت «الانتقاد» یادآوری میکند: تصویب قانون آمریکایی برای محدود کردن رسانههای آزاد و اقدام برخی کشورهای عربی در پیشگامی برای اجرای دستورات واشنگتن در این ارتباط را تسلیم در مقابل تصمیمات لابی صهیونیسم است که توسط دستگاههای قانونگذاری آمریکا تصویب میشود.
العالم متوقف نمیشود
اما آیا این اقدامات و تکرار آن، مانع پیشبرد اهداف العالم و رسانههایی چون المنار میشود؟ قندیل در اینباره نیز مینویسد: شبکه العالم به پوشش و پخش برنامه های خود از طریق ماهواره اروپایی که در زاویه دریافت ماهواره نایل ست قرار دارد ادامه می دهد و بینندگان عرب این شبکه توانستند بدون تلاش زیاد برنامه های آن را دنبال کنند . این تصمیم زمینه را برای تبلیغ شبکه العالم فراهم کرد و این سوال در بینندگان عرب مطرح شد که چرا از دریافت این شبکه منع شده اند.
و اینگونه است که توجه افکار عمومی بار دیگر به سوی شبکه العالم و فحوای کلام این رسانه معطوف میشود. نکتهای که عکسِ خواستِ قلبی ریاض، قاهره و محافل سیاسی و دولتهایی است که تحریککننده چنین اقدامی هستند.
تکرار پروژه شکستخورده در 22 بهمن
با این همه، تکرار اینچنین اقداماتی بیش از هرچیز برملا کننده ادعاهای توخالی حمایت از آزادی بیان و قلم و عقیده است. اقدامی که موارد مشابه آن، بارها و بارها رخ داده است، اما با بایکوت خبری رسانههای غربی و بعضاً عربی مواجه شده است. به طور مثال، میتوان به روزهای اخیر ایران نگاهی انداخت. درست در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رسانههای دوست و دشمن متوجه زمان سخنرانی رئیس جمهور بودند، درحالیکه برخی از این رسانهها انتظار پروژه شکستخورده اسب تروا را میکشیدند و دلیل توجه به مراسم 22 بهمن نیز چیزی جز آن نبود. در همین حال بود که بعد از شکست این پروژه و ناامیدی رسانههای دشمن، تصمیم به قطع برنامه پخش سخنرانی محمود احمدی نژاد گرفتند که خوشبختانه با تدبیری نرمافزاری و سختافزاری که پیشتر از سوی مسؤولان برگزاری مراسم اتخاذ شده بود در نرساندن پیام رئیس جمهور به جهان ناکام ماندند.
به نظر میرسد، اقدام نایلست و عربسب بیش از هرچیز اقدامی از روی عصبانیت است. اقدامی که به دلیل نداشتن دستاویز برای ناکام گذاشتن جنبش رسانهای جمهوری اسلامی ایران، با چنین وجهی بروز میکند.
مجموع این اتفاقات، بار دیگر به ما یادآوری میکند که سرگرم جنگی تمام عیار در فضای رسانهای هستیم. جنگی که فعلاً، دشمن را عصبی کرده است.
Sorry. No data so far.