حجت‌الاسلام والمسلمين سيدمهدي ميرباقري، رئيس فرهنگستان علوم اسلامي، پيرامون ماه مبارك رمضان مقاله‌اي با عنوان «ابتلائات حضرت زهرا (س)؛ عامل افشاي جبهه نفاق» نگاشته است كه مشروح آن در پي مي‌آيد:
يكي از بشارت‌هاي عظيمي كه خداوند متعال در قرآن مجيد به نبيّ مكرّم اسلام (ص) و هم‌چنين، به بركت آن وجود مقدس به امّت ايشان داده، بشارت شب قدر است. خداوند در قرآن كريم ميفرمايد: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْرِ (1) وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْر(2)». اين سوره در مورد شب قدر سخن مي‌گويد نه در مورد قرآن؛ به همين دليل، به سرعت از نزول قرآن عبور مي‌كند و ميفرمايد: «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (3) تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ (4) سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (5)»؛ يعني اين شبي است كه از هزار ماه بهتر است.
طبيعي است براي امّت نبي اكرم (ص) بشارت بزرگي در اين سوره مباركه وجود دارد و آن اين‌كه به شفاعت پيامبر (ص)، راه امت ايشان به اندازه‌اي كوتاه شده كه مي‌توانند راه طولاني امم گذشته را در يك شب بپيمايند. آن‌گونه كه از ظاهر روايات برداشت مي‌شود؛ شب قدر در امم گذشته وجود نداشته، ولي به شفاعت پيامبر (ص)، راه امت او كوتاه شده است. در روايت آمده كه اگر عمر امّت پيامبر (ص) نيز كوتاه است به همين دليل است چون زندگي در اين دنيا هيچ موضوعيتي ندارد و دنيا معبر انسان‌ها است؛ «أَ وَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّرُ فيهِ مَنْ تَذَكَّر» [1]. (آيا شما را به اندازهاى كه هر كس كه اهل تذكّر است در آن متذكّر مىشود عمر نداديم؟)
در حقيقت به اندازه‌اي كه براي رشد انسان لازم است به او عمر مي‌دهند. در روايت نوراني كه مرحوم فيض در كتاب شريف صافي در مورد سوره قدر نقل كرده آمده است كه در محضر وجود مقدس رسول الله (ص)، درباره‌ي امم گذشته صحبت مي‌شد. در اين ميان، نام فردي از بني اسرائيل به ميان آمد كه بيش از هزار ماه در راه خدا شمشير به دوش كشيده و در جبهه‌هاي جنگ مبارزه كرده بود و از بركت جهاد في سبيل‌الله، بيش از هزار ماه برخوردار شده بود؛ «إِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِيَائِه» [2]. پيامبر (ص) از شنيدن اين سخن و از اين‌كه انساني بتواند بيش از هزار ماه در راه خدا مجاهده كند، بسيار شگفت‌زده شد. سپس از خداوند متعال پرسيدند كه خدايا در برابر اين عمر طولاني كه به امم گذشته عطا كردي آن‌ها كه موفق به اين عبادات طولاني مي‌شدند، به امّت من چه عطا كرده‌اي؟ آن‌گاه خداوند متعال سوره‌ي قدر را بر وجود مقدس رسول‌الله (ص) نازل كرد؛ يعني ما به بركت شما به امت شما شب قدر را داديم و با وجود آن ديگر به آن درنگ و توقّف طولاني در اين دنيا نيازي نيست؛ به بيان ديگر با آمدنِ حضرت، راه بسيار كوتاه شد و با درك اين فضيلت مي‌توان همه آن راه‌هاي طولاني را پشت سر گذاشت.
نكته ديگري كه در مورد شب قدر از روايات نوراني اهل‌بيت (ع) برداشت مي‌شود، اين است كه شب قدر يك عطاي مخصوص به خود نبي اكرم (ص) براي به انجام رساندن رسالت‌شان است. يعني براي اين‌كه حضرت در اهدافشان ـ كه بردن همه عالم به سوي خدا و شفاعت همه انبيا و اوليا است ـ به نتيجه برسند، به ايشان عطا شده است. رسالت پيامبر (ص) دست‌گيري از همه است و هر كسي به خدا مي‌رسد به واسطه نبوّت مطلقه نبي اكرم (ص) است. حتي نبوّت انبياي گذشته هم ـ آن‌چنان كه در روايات نيز آمده است ـ از فروع نبوّت نبي اكرم (ص) و شعبه‌اي از شعب اين نورانيّتي است كه به حضرت داده شده است. همه اين هدايت‌ها به حضرت بر مي‌گردد و همان‌گونه كه گفتيم آنچه براي به مقصد رسيدن اين رسالت و رفع موانع به پيامبر (ص) عطا شده، شب قدر است. در صافي شريف نقل شده كه روزي پيامبر (ص) در خواب ديدند كه بني‌اميه بر منبر ايشان بالا رفتند و مردم را رو به عقب بر گرداندند، دوباره جان‌ها را متوجه دنيا كردند و جاهليت را در شكل جديدي از نو برگردانند. پيامبر (ص) وقتي از خواب برخاستند، اندوهگين شدند؛ چون خواب ايشان به منزله وحي ا
