برخی چهره‌های اصلاح طلب تاکنون اظهاراتی مبنی بر لزوم فاصله گرفتن از جنبش سبز و نادرست بودن مسیر پیموده شده در یکسال اخیر بر زبان رانده‌اند تا بلکه راهی برای بازگشت و اصلاح روند گذشته بجویند، اما این اظهارات بیش از آنکه تبری جستن از خطاهای فاحش‌شان باشد، به تاکتیکی می‌ماند که برای عبور از فشارهای سنگین کنونی اتخاذ شده است.
روی خطاب این جملات بیش از همه به سوی سید محمد خاتمی است که ظاهراً بیش از همه تلاش دارد تا راه طی شده یکسال گذشته را نادرست بداند و با این تاکتیک، روزنه‌ای برای بازگشت دوباره همفکرانش به صحنه‌ای سیاسی کشور باز جوید و اصطلاحاً آب رفته را به جوی بازگرداند.
اما آقای خاتمی برخلاف آنچه می‌نمایاند، تاکنون هیچ اقدام شاخص و بارزی را برای فاصله گرفتن از جریان فتنه و تبری جستن از اقدامات صورت گرفته در یکسال گذشته به عمل نیاورده است. او نه به دروغ بودن ادعای تقلب در انتخابات اعتراف کرده است – ادعایی که تاکنون بسیاری از دوستان و همفکرانش در گوشه و کنار اظهار کرده و به طور غیر رسمی چنین امری را غیر ممکن دانسته اند- و نه مرزبندی خود را با دشمنان بیرونی و داخلی نظام صراحتاً معلوم و آشکار کرده است. دو موضوع مهمی که رهبر معظم انقلاب، سال گذشته آن را معیار و ملاک قرار گرفتن افراد در کشتی نظام تعیین کردند.
با وجود صراحت کلام رهبری برای تعیین خط و مرز روشن با دشمن با دشمنان نظام، و ظلم آشکار دانستن زیر سؤال بردن رأی مردم، خاتمی، اما با توهم حفظ پایگاه خود درمیان جنبش سبزی‌ها و از طرفی یافتن جای پایی برای بازگشت مجدد به چهارچوب نظام با اتخاذ سیاست «یکی به نعل، یکی به میخ» هر از چند گاهی انتقاداتی را متوجه جریان منتسب به خود می کند، اما صادقانه باید گفت، صداقتی در کلام خاتمی دیده نمی‌شود.
Sorry. No data so far.