پس از رفتوآمدهاي بيرويه و مشكوك لايحه هدفمندشدن يارانهها به مجلس و تصويب و بازپسگيري و اصلاح و حمام اين طرح، در نهايت 14درصد از شهروندان محترم از دريافت يارانه انصراف دادند. هدف نهايي اين طرح البته انصراف صددرصدي و مشاركت آحاد جامعه در اين انصراف است كه تلاش براي رسيدن به مشاركت مدنظر، دولت را به ادامه كار تشويق ميكند. با اين وجود اما ما آدمهاي خوشبختي هستيم كه در دورهاي از زمان متولد شديم كه هدفمند شدن يارانهها نيز در همين عصر تحقق يافته؛ چون اين ما هستيم كه ميتوانيم انتخاب كنيم كه از دريافت يارانه انصراف بدهيم يا انتخاب بشويم كه انصراف بدهيم. چهبسا افرادي در اين مرزوبوم زيستهاند كه عمرشان به انتخاب كفاف نداده و اين موهبت بزرگ را از دست دادهاند.
بهتدريج وارد ميشود
در همين راستا استاندار تهران براي دلگرم كردن مردم اعلام كرد: «قيمت بنزين بهتدريج افزايش مييابد تا به يكباره به مردم شوك وارد نشود.» دقيقا اختلافنظر مردم و مسئولين از همين نقطه كليد ميخورد؛ يعني مردم اصرار دارند هر چه قرار است وارد شود، به يكباره وارد شود اما مسئولين ترجيح ميدهند تدريجي وارد شود.
شوك تدريجي شايد تحملش راحتتر باشد، منتها وقت آدم گرفته ميشود. پس اگر مسئولين قرار است شوكي، چيزي وارد كنند يكبار براي هميشه وارد كنند كه ما هم تكليف خود را بدانيم.
وظيفه سنگين كارشناسها
در كشور ما مهمترين و سنگينترين وظيفه را كارشناسها دارند. مثلا اگر آنها اعلام نميكردند «مردم خود را براي افزايش قيمتها آماده كنند.» ما با اين وضعيت نابهسامان جسمي و روحي حتما مقابل افزايش قيمتها غافلگير ميشديم و شكست ميخورديم. اصلا فرق كشوري كه كارشناس دارد با مملكتي كه كارشناس ندارد همين آمادگيها و هشدار دادنهاست. اينكه سالهاست هيچگونه افزايش قيمتي نداشتيم و قيمتها ثابت مانده، مردم از آمادگي بدني فاصله گرفتهاند اما الان هشدار كه دادند خوب شديم! دغدغه اصلي مردم اما مسئولين هستند. نه اينكه مسئولين دغدغه مردم شده باشند، مردم نگران مسئولين هستند. آنها كه مردم نيستند دائم در حال آمادهباش باشند، مسئولند و معذور! از شما چه پنهان، همين مسئوليتهاست كه مردم را نگران ميكند. اگر مسئولين آمادگي افزايش قيمتها را نداشته باشند چي؟ چه كسي مسئوليت اين قشر آسيبپذير را بهعهده ميگيرد؟!
Sorry. No data so far.