چند روز پیش، علامه مجاهد و پارسا حضرت آیت‌الله شیخ نمر باقرالنمر، رهبر شیعیان عربستان صرفاً به دلیل یک سخنرانی و اعتراض به تبعیض سیستماتیک علیه شیعیان این کشور، ناباورانه به اعدام محکوم شد.
آیت‌الله «نمر باقر النمر» رهبر شیعیان عربستان، سال 1379 هجری قمری مصادف با 1968 میلادی در شهر «العوامیه» در استان قطیف در شرق عربستان در خانواده‌‌ای اهل علم و دین به دنیا آمد که در آن علمایی چون آیت‌الله شیخ محمد بن ناصر آل‌نمر قدس‌سره الشریف و خطبای بزرگی چون جدش حاج علی بن ناصر آل‌نمر رضوان‌الله‌علیه بالیده بودند.
وی سال ۱۳۶۸ هجری خورشیدی برای ادامه تحصیلات حوزوی و همچنین آشنایی کامل‌تر با انقلاب اسلامی به تهران آمد و در حوزه علمیه حضرت قائم(عج) که بنیانگذار آن آیت‌الله سیدمحمدتقی مدرسی است، مشغول تحصیل شد.
وی دروس خارج را نزد آیت‌الله سیدمحمدتقی مدرسی در تهران و آیت‌الله سیدعباس مدرسی و آیت‌الله خاقانی در سوریه و دروس عالی خارج را نزد آیت‌الله علامه شیخ صاحب الصادق در تهران گذراند و به درجات بسیار بالایی در اجتهاد دست یافت و از سوی بزرگان علم، اجازه تدریس در مراکز علوم دینی و مذهبی را پیدا کرد. وی تا پیش از دستگیری در سال ۹۱ از جمله معروف‌ترین و شایسته‌ترین مدرسان علوم مذهبی و دینی در حوزه‌های علمیه شیعیان جهان به شمار می‌رفت.
آیت‌الله نمر پس از بازگشت به عربستان مرکز مذهبی «الامام‌القائم(عج)» را در العوامیه تأسیس کرد که در واقع سنگ بنای «مرکز اسلامی» است که سال ۹۰ تأسیس شد.
ایشان دارای دید تحلیلی عمیق و دقیقی از جریان امور در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی است که یکی از دلایل آن بنا به گفته خود ایشان ارتباط عمیق با قرآن و اهل بیت علیهم‌السلام است که همواره روشنگر راه معظم‌له در زندگی بوده‌اند.
رژیم آل‌سعود در حالی شیخ نمر باقر النمر را در چند روز گذشته پس از بیش از ۲ سال حبس و شکنجه به اعدام محکوم کرد که پیش از این نیز دو بار در سال‌های 2006 و 2008 ایشان را بازداشت کرده بود.
دلیل نخستین بازداشت آیت‌الله نمر از سوی رژیم سعودی این بود که از این رژیم خواسته بود به «قبرستان بقیع» رسیدگی کرده و مذهب «تشیع» را به رسمیت شناخته و شیوه‌‌های آموزشی و درسی کنونی حاکم بر عربستان را- که تجسم فاجعه‌بار آن را دیروز در القاعده و امروز در داعش دیده و می‌بینیم- تغییر داده یا لغو کند.
بازداشت دوم شیخ نمر، در سال 2008 میلادی بود که اتهام وی، به ادعای رژیم سعودی درخواست از شیعیان مناطق شرقی عربستان برای آماده شدن به منظور دفاع از خود و جامعه خویش بود که آل‌سعود ادعا می‌‌کرد این سخنان نمر به معنای تحریک شیعیان عربستان برای جدایی از حکومت مرکزی است.
9 جولای سال 2012 میلادی، خودروی حامل «شیخ نمر النمر» توسط نیروهای امنیتی رژیم سعودی تعقیب شد و مورد حمله قرار گرفت.
به دنبال این حمله خودروی شیخ نمر به دیوار یکی از منازل برخورد کرد و خود شیخ نیز از ناحیه ران پا بشدت زخمی شد.
نیروهای امنیتی سعودی وی را بازداشت و در بیمارستان نیروهای امنیتی ریاض بستری کردند و پس از بهبود نسبی وی را به زندان منتقل کردند.
فقیهی سیاسی
ویژگی بسیار مهم آیت‌الله نمر که موجب شده از ۲ سال و نیم پیش بدین سو در سیاهچال‌ها و زندان‌های رژیم آل‌سعود سپری کند، اعتقاد به «اسلام سیاسی» است. معظم‌له برخلاف نظر وهابیون سعودی و رژیم سلطنتی حاکم بر عربستان معتقد است دین و سیاست جدایی‌ناپذیرند و همین امر و تلاش‌های متعدد آیت‌الله نمر در ترفیع منزلت شیعیان حجاز، موجب خشم و ایذای همیشگی سلفی‌ها نسبت به این بزرگوار است. سلفیون و وهابیون بهرغم دشمنی و حقدی که نسبت به آیت‌الله نمر دارند، به مقام علمی‌شان معترفند. پس از بازگشت به عربستان، ایشان با پافشاری و استقامت ویژه بهرغم تقابل خشن و بی‌رحمانه آل‌سعود، موجب تقویت تشیع در عربستان شد. آیت‌الله نمر که رهبر شیعیان عربستان هستند، موفق شدند بهرغم مقاومت شدید سلفی‌ها و حکومت سعودی، مرکزی اسلامی را تأسیس کنند که به مرکزی مهم برای برگزاری نماز جماعت و مراسم مذهبی تبدیل شده است. ایشان اینک در حقیقت به جرم تبلیغ تشیع و ایجاد امکانات اجتماعی، فرهنگی و آموزشی برای شیعیان مظلوم عربستان در حبس هستند، هرچند بهانه وهابیون آل‌سعود برای صدور حکم اعدام برای ایشان، تقاضای رسیدگی به قبرستان بقیع باشد. بهرغم فشارهای پلیس به‌اصطلاح مذهبی سعودی، ممانعت مکرر از تلاش‌های آیت‌الله نمر در راه احیای تعالیم ائمه اطهار علیهم‌السلام از سوی سلفیون و زندانی کردن ایشان، پیروان عبدالوهاب ملعون، حریف آن بزرگوار و استدلال‌های قوی ایشان نشده‌اند؛ از این رو به نظر می‌رسد این بار برای به هراس واداشتن شیعیان عربستان، آیت‌الله نمر را به اعدام محکوم کرده‌اند.
