در بهمن سال 1369 – حدود نوزده ماه پس از رحلت حضرت امام- به اتفاق جناب آقای حاج محسن رفیق‌دوست با مرحوم حجت‌الاسلام و المسلمین حاج احمد خمینی(رحمة‌الله‌علیه) ملاقات خصوصی داشتیم. در این ملاقات، این‌جانب به ایشان عرض كردم كه شما چند روز پیش جمله‌ای فرمودید و رسانه‌ها هم پخش كردند كه به سهم خودم لازم می‌دانم از جناب‌عالی تقدیر و تشكر كنم. ایشان پرسیدند كدام جمله؟ عرض كردم جمله‌ی شما این بود كه “هركس بگوید كه اطاعت از امام غیر از اطاعت از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای است، در خط آمریكاست.” حاج احمد آقا فرمودند: “آقای حبیبی! من این جمله را با اعتقاد كامل به آن، بیان كردم و جداً معتقدم، هركس این تفاوت را قائل باشد، بخواهد یا نخواهد در خط آمریكا است.” و اضافه نمودند: “یكی از موارد شگفتی من این است كه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این حدود نوزده ماه، چگونه توانسته‌اند تعادل و توازن در كشور را مدیریت كنند؟ چون عوامل مهمی برای برهم زدن این تعادل و توازن و ایجاد بحران وجود دارد.”
حاج احمد آقا در ادامه گفتند: “آن‌هایی [تعبیری به كار بردند] كه می‌گویند آیت‌الله خامنه‌ای نه! پس می‌گویند چه كسی؟ مثلاً می‌گویند فلانی! او خانه‌ی خودش را هم نمی‌تواند اداره كند.” [البته مرحوم حاج احمد آقا اسم بردند] ایشان اضافه كردند: “عده‌ای خاص بعد از رحلت حضرت امام(ره) و انتخاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به‌عنوان رهبر انقلاب، آمدند اطراف مرا گرفتند كه شاید به زعم خویش مرا در مقابل ایشان بتراشند. من متوجه این توطئه بودم و توی دهن آن‌ها زدم و معتقدم كسی كه می‌تواند بعد از رحلت حضرت امام(ره) بار این مسؤولیت را به خوبی به دوش بكشد، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای هستند.”
خودِ شما!
این‌جانب به مرحوم حاج احمد آقا عرض كردم كه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در اولین خطبه‌ی نماز جمعه‌ی بعد از رحلت حضرت امام(ره)، اشاره به گفت‌وگوی امام(ره) با شما داشتند كه هنگام پخش تصویر ملاقات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (رئیس محترم جمهوری وقت) با رئیس‌جمهوری كره شمالی از سیمای جمهوری اسلامی صورت گرفت. حضرت امام(ره) به شما (حاج احمد آقا) فرموده بودند كه این آقا (حضرت آیت‌الله خامنه‌ای) شایستگی رهبری را دارا هستند. اما سؤال این‌جانب از جناب‌عالی این است كه شما خاطره‌ی دیگری كه حضرت امام(ره) اشاره‌ی صریح به شایستگی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بعد از خودشان داشته باشند، دارید؟ ایشان پاسخ مثبت دادند و چنین بیان نمودند: “در سال 1365 در روزی كه سران قوای سه‌گانه‌ی كشور به اتفاق نخست‌وزیر در یكی از اتاق‌های بیت حضرت امام در جماران، با حضور این‌جانب جلسه داشتند. آیت‌الله منتظری هم تقریباً هم‌زمان با حضرت امام(ره) ملاقات داشتند. در مقطعی از جلسه‌ی سران سه قوه، امام(ره) وارد اتاق شدند، درحالی‌كه از ملاقات آیت‌الله منتظری عصبانی بودند. بدون مقدمه گفتند كه “من از اول هم با رهبری آقای منتظری بعد از خودم مخالف بودم، ولی مجلس خبرگان كاری كرده بود و من هم مصلحت را در سكوت دیدم. اما حالا در جمع شما می‌گویم كه با رهبری آقای منتظری مخالفم.”
با این مطلبی كه فرمودند، سكوت سنگینی بر جلسه حاكم شد و پس از این سكوت آیت‌الله خامنه‌ای سكوت را شكستند و به امام عرض كردند كه احترام ما به آقای منتظری به‌خاطر این است كه شاگرد شما بوده‌اند، سابقه مبارزه دارند و… اما حالا اگر آقای منتظری نه، پس چه كسی؟ امام بدون لحظه‌ای تأمل دست‌شان را به طرف آیت‌الله خامنه‌ای نشانه گرفتند و فرمودند: “خود شما، به چه دلیل شما نمی‌توانید رهبر انقلاب باشید؟” بعد از این بیان صریح امام، سكوت مجددی بر جلسه حاكم شد و مجدداً آیت‌الله خامنه‌ای به حضرت امام عرض كردند كه “من یك تقاضا دارم كه حكم بفرمایید تا موضوع مورد بحث امروز جناب‌عالی را هیچ‌كس از افراد جلسه، حق بیان ندارند و راجع به آقای منتظری هروقت جناب‌عالی صلاح دانستید، خودتان مطلب را بیان بفرمایید.” امام فرمودند: “آقایان حق ندارند در زمان حیات من كه مطلبی را كه امروز بیان كردم در جایی نقل كنند و لازم است این منع را به‌عنوان حكم تلقی كنند.”
ازمطالب خوب و روشنگرتان تشكر ميكنم
موفق باشيد