هر سال كه عطر سعي بين صفا و مروه مشام جان را معطر مي‌سازد ناخودآگاه دلمان به سوي كشتار خونين سال 66 در حرم امن الهي مي‌افتد.
سفاك آل سعود زائران بيت‌الله الحرام را به جرم مبازره با كفر و نفاق به شهادت رساندند و به آزادگان جهان نشان دادند كه هنوز مبارزه حق و باطل پا برجاست.
نوكران استكبار جهاني به وضوح مي‌دانستند كه خون حاميان ولايت اميرالمومنين نه تنها ترس را بر دل مشتاق اهل بيت (ع) مستولي مي‌سازد بلكه ارادات و شوق آنها به اين خاندان را دو چندان مي‌كند ولي آز انجايي كه امام سجاد (ع) فرمودند “سپاس خدايي را كه دشمنان ما را احمق قرار داد ” دشمنان بشريت دست به اقدامي احمقانه زدند و با شهادت بندگان مصلح خدا نداي اسلام ناب محمدي (ص) را جهان طنين انداز كردند.
بنيانگذار كبير انقلاب اسلامي كه همواره چراغ راه مردم ولايت‌مدار ايران بود در پيام تاريخي خود به مناسبت اولين سالگرد كشتار خونين مسلمان ايران در مكه نوشته بود: «على رغم گذشت يك سال از كشتار فجيع و بىرحمانه حجاج بىدفاع و زائران مؤمن و موحّد به وسيله نوكران امريكا و سفاكان آل سعود، هنوز شهر خدا و خلق خدا در بهت و حيرتند. آل سعود با كشتن ميهمانان خدا و به خاك و خون كشيدن بهترين بندگان حق نه تنها حرم را كه جهان اسلام را آلوده به خون شهيدان نمود و مسلمانان و آزادگان را عزادار ساخت.
مسلمانان جهان در سال گذشته و براى اولين بار عيد قربان را با شهادت فرزندان ابراهيم (ع) كه ده‌ها بار از مصاف با جهانخواران و اذناب آنان برگشته بودند، در مسلخ عشق و در مناى رضايت حق جشن گرفتند و بار ديگر آمريكا و آل سعود، بر خلاف راه و رسم آزادگى از زنان و مردان از مادران و پدران شهيد از جانبازان بىپناه ما كشتهها گرفتند و در آخرين لحظات نيز با ناجوانمردى و قساوت بر پيكر نيمه جان سالخوردگان و بر دهان تشنه و خشكيده مظلومان ما تازيانه زدند و انتقام خود را از آنان گرفتند.
انتقام از چه كسانى و از چه گناهى؟ انتقام از كسانى كه از خانه خويش به سوى خانه خدا و خانه مردم هجرت نموده بودند. انتقام از كسانى كه سال‌ها كوله بار امانت و مبارزه را بر دوش كشيده بودند. انتقام از كسانى كه همچون ابراهيم (ع) از بت شكنى برمىگشتند؛ شاه را شكسته بودند؛ شوروى و آمريكا را شكسته بودند؛ كفر و نفاق را خرد كرده بودند. همانها كه پس از طى آن همه راه‌ها با فرياد «وأَذِّن فِى النَّاس بِالحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا» پا برهنه و سر برهنه آمده بودند تا ابراهيم را خوشحال كنند، به ميهمانى خدا آمده بودند تا با آب زمزم گرد و غبار سفر را از چهره بزدايند و عطش خويش را در زلال مناسك حج برطرف نمايند و با توانى بيشتر مسئوليت پذير گردند و در سير و صيرورت ابدى خود نه تنها در ميقات حج، كه در ميقات عمل نيز لباس و حجاب پيوستگى و دلبستگى به دنيا را از تن به در آورند.
همانها كه براى نجات محرومان و بندگان خدا راحتى راحت طلبان را بر خود حرام، و مُحرِم به احرام شهادت شده بودند و عزم را جزم كردند تا نه تنها بنده زرخريد آمريكا و شوروى نباشند، كه زير بار هيچ كس جز خدا نروند، آمده بودند كه دوباره به محمد (ص) بگويند كه از مبارزه خسته نشدهاند و به خوبى مىدانند كه ابى سفيان و ابى لهب و ابى جهل براى انتقام در كمين نشستهاند و با خود مىگويند مگر هنوز لات و هُبَل در كعبهاند.
آرى، خطرناكتر از آن بتها، اما در چهره و فريبى نو.
آنها مىدانند كه امروز حَرَم، حَرَم است اما نه براى ناس، كه براى آمريكا و كسى كه به آمريكا لبيك نگويد و به خداى كعبه رو آورد سزاوار انتقام خواهد شد. انتقام از زائرانى كه همه ذرات وجود و همه حركات و سكنات انقلابشان مناسك ابراهيم را زنده كرده است و حقيقتاً مىرود تا فضاى كشور و زندگى خويش را با آواى دلنشين «لَبَّيكَ، اللَّهُم لَبَّيكَ» معطر سازد.
آرى، در منطق استكبار جهانى هر كه بخواهد برائت از كفر و شرك را پياده كند متهم به شرك خواهد شد، و مفتى‌ها و مفتى زادگان اين نوادگان «بَلعَم باعورا» ها، به قتل و كفر او حكم خواهند داد.
بالاخره در تاريخ اسلام مىبايست آن شمشير كفر و نفاقى كه در لباس دروغين احرام يزيديان و جيره خواران بنى اميه (عليهم لعنة اللَّه) براى نابودى و قتل بهترين فرزندان راستين پيامبر اسلام، يعنى حضرت ابى عبداللَّه الحسين (ع) و ياوران با وفاى او، پنهان شده بود مجدداً از لباس همان ميراث خواران بنى سفيان به درآيد و گلوى پاك و مطهر ياوران حسين (ع) را در آن هواى گرم، در كربلاى حجاز و در قتلگاه حَرَم، پاره كند و همان اتهاماتى را كه يزيديان به فرزندان راستين اسلام زدند و آنان را «خارجى» و «ملحد» و «مشرك» و «مَهدورالدم» معرفى كردند، درست همان را به رهروان راه آنان وارد آورند كه ان شاءاللَّه ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از امريكا و آل سعود برطرف خواهيم ساخت و داغ و حسرت حلاوت اين جنايت بزرگ را بر دلشان خواهيم نهاد و با برپايى جشن پيروزى حق بر جنود كفر و نفاق و آزادى كعبه از دست نااهلان و نامحرمان به مسجدالحرام وارد خواهيم شد.
اما زائران كشورها كه يقيناً با كنترل و ارعاب دولت‌ها و حكومت‌هايشان به مكه سفر كردهاند، جاى دوستان و برادران و حاميان و همسنگران واقعى خود را در ميان خود خالى خواهند يافت. آل سعود براى پرده پوشى جنايات هولناك سال گذشته خود و همچنين توجيه صدٌّعن سبيل اللَّه و منع حجاج ايرانى از ورود به حج، زائران را زير بمباران شديد تبليغات خود قرار خواهد داد و آخوندهاى دربارى و «مفتى» هاى خودفروخته (لعنة اللَّه عليهم) در كشورهاى اسلامى خصوصاً حجاز توسط رسانهها و مطبوعات دست به نمايش‌ها و سخنراني‌ها زده و عرصه را بر تفكر و تحقيق زائران درباره فهم و درك فلسفه واقعى حج و نيز پى بردن به ماجراى از پيش طراحى شده شيطان بزرگ در قتل ميهمانان خدا تنگ خواهند نمود و مسلّم در چنين شرايطى رسالت زائران بسيار سنگين است.
بزرگترين درد جوامع اسلامى اين است كه هنوز فلسفه واقعى بسيارى از احكام الهى را درك نكردهاند و حج با آنهمه راز و عظمتى كه دارد هنوز به صورت يك عبادت خشك و يك حركت بيحاصل و بىثمر باقى مانده است … ».
Sorry. No data so far.