یک روزنامه عبری زبان نوشت: آنچه که باعث شده رژیم صهیونیستی چهره‌ای زشت و منفور درمیان بیگانگان و خارجی‌ها جلوه کند رفتار‌نژاد پرستانه صهیونیستهای این رژیم با غیر یهودیان و خارجی‌ها است.
روزنامه عبری زبان هاآرتص سرمقاله شماره اخیر خویش را به آنچه که باعث شده رژیم صهیونیستی نزد بیگانگان یک رژیم‌نژاد پرست زشت تبدیل شود اختصاص داد و نوشت: بادهای بدی بر این سرزمین اشغال شده وزیدن گرفته است.
به نوشته این روزنامه قضیه از آنجا شروع شد که خاخام‌های صهیونیست همقطاران خویش را ازدادن اجاره مسکن و آپارتمان به عربهای فلسطینی ممنوع کردند و بعد از آن گروهی از یهودیان افراطی به عابران عرب حمله ور شدند. پس از آن یهودیان ساکن منطقه بات یام به خاطر یهودیان بات یام دست به تظاهرات اعتراض آمیز زدند.
پس از آن یهودیان ساکن کوی هتفکا علیه غیر یهودیان (فلسطینیان و خارجی‌ها) تظاهرات برپا کردند و این حوادث جداگانه باعث شد تا کام خارجی‌ها جدیدا تلخ شود و از یهودیان نفرت پیدا کنند و همچنین باعث گردید رژیم اشغالگر اسرائیلی به رژیمی تبدیل شود که بوی تعفن از آن برخیرد.
چه اتفاقی برای ما افتاده است؟ چرا برخی گروههای گمراه که همیشه زیر زمینی می‌جوشند به طور ناگهانی به میدان شهر آمدند؟ چرا‌نژاد پرستی در اسرائیل سرخویش را بالا گرفته است؟
تفسیر اول سیاسی می‌گوید: به عنوان مثال ناحوم برنیاع تصور می‌کند که بحث و جدل در این مناطق مرده است. پس هنگامی که رهبر راست افراطی صهیونیست‌ها از دو دولت برای دو ملت (منظورنتانیاهو) سخن می‌گوید هیچ مشاجره و بحثی و جدلی بوجود نمی‌آید.
حزب راست افراطی ملی و راست متدین نیز به آتش برافروخته شده توسط خارجی‌ها اعتراض کردند و آن همان نفرت بیگانگان ازصهیونیستهاست.
تفسیر دوم اجتماعی می‌گوید: دردههای اخیر حاشیه سازی‌ها در رژیم صهیونیستی نادیده گرفته شد. توسعه شهرک و احیای مناطق فقرنشین از نقشه آگاهی پاک شد و شهرهایی مانند صفد، طبریه و اللد و عراد به حال خویش رها شدند.
رژیم تل آویو از بحران‌ها فرا روی کابینه و درد‌هایش فاصله گرفت و نتیجه آن این شد که بخش زیادی از نواحی صهیونیست نشین فروریخت.
بافت اجتماعی در بسیاری از شهرهای حاشیه نشین ازبین رفت. دراین شرایط تحریک علیه بیگانگان که وارد شهرهای یاس ونا امیدی شده بودند آسان گردید زیرا این امر انتشار میکروب‌نژاد پرستی در بافت اجتماعی مریض رژیم صهیونیستی را آسان می‌کند.
بسیاری از صهیونیستهایی که از توسعه و رشد در دو قسمت شمالی تل آویو دور شده بودند از لیبرال‌های ساکن درشمال تل آویو دور شدند و بسیاری از آن‌ها ارزش‌هایی جایگزین گمراهی خطرناک را درپیش گرفتند.
تفسیر سوم بین المللی نسبت به رژیم اشغالگر اسرائیل است که می‌گوید: اسرائیل قرن بیست و یکم با اسرائیل قرن بیستم کاملا فرق می‌کند. تعداد اقلیت‌های یهودیان حریدی به شدت رو افزایش گذاشت.
مناطق عربی درمناطق اشغالی نیز بزرگ شد و از اشغال آزاد گردید به خاطر اینکه آن‌ها برحقوقشان اصرار ورزیدند.
مهاجرت یهودیان روسیه به فلسطین اشغالی هنوزمتوقف نشده و تا حد زیادی ویژگی یک گروه شکل گرفته را حفظ کرده است.
نتیجه این همه تغییرات این شد که جامعه صهیونیستی به یک جامعه چند فرهنگی و چند گروهی تبدیل شود. زیرا دانسته نمی‌شود چگونه روابط بین اقلیت‌های مختلف باید شکل بگیرد و همچنین دانسته نمی‌شود چگونه رابطه بین اقلیت‌ها و رژیم صهیونیستی شکل بگیرد و نتیجه این عوامل منجر به وقوع انفجاری از کوه نفرت درمیان خارجی‌ها از یهودیان شد.
بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی و تسیبی لیونی رئیس حزب کادیما به ایده تشکیل رژیم یهودی دمکراتیک پایبند هستند و هر دوی آن‌ها خواستار تضمین وجود رژیم صهیونیستی و مشروعیت قانونی آن به عنوان یک رژیم یهودی دموکراتیک هستند.
اما میکروب نفرت که اینک در خیابان‌ها شهرهای صهیونیست نشین موج می‌زند دموکراسی رژیم صهیونیستی را لگد مال کرده است واین میکروب نفرت اسرائیل را به گونه‌ای قرار داده است که به نظر می‌رسد مانند یک رژیم‌نژاد پرست گمراه شنیده شود.
با وجود عدم یک مرکز سیاسی قوی روشن فکر، مسیر انحلال و فروپاشی بافت اجتماعی رژیم صهیونیستی به مسیر بزهکاری و فساد اخلاقی تبدیل شده است.
حزب افیگدور لیبرمن وزیر خارجه و حزب شاص و خام خام‌های راست افراطی این دو حزب فرش را از زیر پاهای این رژیم صهیونیستی کشیده‌اند و تصور می‌کنند که به همه صهیونیست‌ها حق مساوات داده‌اند و به همه اقلیت‌ها ی موجود در فلسطین اشغالی احترام گذاشتند.
Sorry. No data so far.