نخستین جشنواره مردمی فیلم عمار، مراسم اختتامیه این جشنواره با حضور «شفیع آقامحمدیان» مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، «ابوالقاسم طالبی» کارگردان سینما، «حسن عباسی» نظریه‌پرداز و کار‌شناس رسانه، «وحید جلیلی» کار‌شناس فرهنگی، پدر شهید حسین غلام کبیری، «بهمن حبشی» مدیر دفتر مجامع سینمایی و جشنواره‌های معاونت سینمایی و جمعی دیگر از هنرمندان و اهالی رسانه برگزار شد.
حسن عباسی در این مراسم گفت: در این جشنواره شاهد تولد طیف جدیدی از مستندسازانی بودیم که از این رسانه برای انتقال پیام خود استفاده می‌کنند. این تولد را باید به فال نیک گرفت و آن را سرآغاز یک جنبش و بالا‌تر از آن یک جریان در سینمای مستند ایران دانست.
وی در تبیین هنر دینی توضیح داد: هنر دینی دارای چهار مرحله است؛ در مرحله تبیین وحی، در مرحله دوم تبدیل وحی به عقل، در مرحله سوم تبدیل عقل به حس و در مرحله چهارم انتقال حس به غیر.
عباسی ادامه داد: تجمیع این چهار مرحله در قالب سخنرانی امکان‌پذیر است، اما این کار در رسانه‌هایی چون سینما یا شبکه‌های تلویزیونی با دشواری‌های فراوانی مواجه است.
وی اضافه کرد: اتفاق مهمی که در فیلم‌های جشنواره عمار افتاد، این بود که در مجموع در آثار این جشنواره این چهار مرحله خوب کنار هم قرار گرفتند. به ویژه اینکه غالب سازندگان این فیلم‌ها جوان و در حال آزمون و خطا برای رسیدن به قله‌های کمال هنری هستند. در این فیلم‌های مستند به عینه دیدیم که آنچه در مرحله عقلانی دغدغه سازندگان بوده به حس تبدیل شده و سپس آن حس را با استفاده از ظرفیت کار رسانه مستند می‌‌شناختند توانستند به غیر منتقل کنند. این کار حائز اهمیت است و به همین دلیل می‌گویم که ما در این جشنواره شاهد تولد یک جریان متعالی و انقلابی هستیم که این‌ها هنر را برای هنر نمی‌خواهند، اسیر فرم‌گرایی هم نیستند و ابزار فیلم مستند را برای انتقال پیام خود به کار می‌گیرند.
حسن عباسی در پایان صحبت خود گفت: لازم است که این طیف تازه متولد شده در سینمای مستند ایران دامنه‌های موضوعی متنوع‌تری را فراهم کنند و از آن‌ها حمایت شود تا گام‌های عظیم‌تری بردارند تا در استانداردهای جهانی پیام انقال اسلام و مردم ایران و حقانیتی که برای بسترسازی ظهور ضرورت دارد را با این زبان منعکس کرد.
وحید جلیلی کار‌شناس فرهنگی و سردبیر نشریه راه نیز در این مراسم سخنرانی کرد و با انتقاد از فضای هنری و رسانه‌ای کشور گفت: کشور ما تجربیات و اتفاقات دراماتیک فراوانی را پشت سر گذاشته است، چرا هیچ یک از این اتفاقات در فیلم‌های ما به نمایش در نیامده است؟ ما حتی اگر دغدغه‌ها و تفکرات ایدئولوژیک و انقلابی هم اگر نداشته باشیم و یک عنصر بی‌طرف هنری یا رسانه‌ای باشیم، این موضوعات کشش لازم برای جذب ما را دارد. مثلا فردی چون شهید رجایی از یک کاسه بشقاب فروشی کنار خیابان رئیس جمهور کشور شده و در نهایت نیز به شهادت رسیده است، آیا موضوعی از این دراماتیک‌تر وجود دارد؟ آیا این ملت با این تاریخ، با این فرهنگ و با این انقلاب باید ماجراهای به تصویر کشیده شده در رسانه او به تمنیات یک قشر کاملا خاص اجتماعی که در شمال تهران زندگی می‌کنند، محدود شود؟
سردبیر مجله راه ادامه داد: در فیلم‌های سینما و تلویزیون ما مسائل فرعی تبدیل به اصلی و مسائل اصلی تبدیل به مسائل فرعی شده‌اند.
این روزنامه‌نگار با بیان اینکه نشانه‌شناسی انقلاب اسلامی در سینمای امروز ایران مفقود است، تصریح کرد: اگر شما بخواهید جمهوری اسلامی را در سینمای ایران ببینید، در حد عکس امام و رهبری در کلانتری‌ها دیده می‌شود.
جلیلی علت این امر را قهر جریان روشنفکری با مردم، انقلاب و رهبری انقلاب و از طرف دیگر انفعال مدیران فرهنگی در مقابل این جریان دانست و گفت: جریان روشنفکری تا جایی که توانسته با انقلاب اسلامی مبارزه کرده و آنجا که موفق به انجام این کار نشده آن را بایکوت و انکار کرده است. ماجرای فتنه سال ۸۸ اوج این انکار بود.
وی تصریح کرد: وقاحت جریان روشنفکری به آنجا رسید که حدود ۲۵ میلیون نفر از مردم این کشور را انکار کرد و این اتفاق به عنوان یک نقطه سیاه در کارنامه این جریان در تاریخ ماند.
سردبیر نشریه راه ادامه داد: متأسفانه اکثریت فعالان هنری و رسانه‌ای کشور که باید چشم جامعه باشند و واقعیات جامعه را نشان دهند، در جریان فتنه سال ۸۸ به انکار جامعه برخاستند و هنرمندانی که آثار آن‌ها را در این جشنواره دیدیم، یک اقلیت بسیار کوچک در حوزه رسانه و هنر کشور هستند.
وی افزود: این دوستان دوربین به دست گرفتند و به دل روستا‌ها و شهرستان‌ها رفتند تا در مقابل هجمه تبلیغات داخلی و خارجی روشنفکری و سرمایه‌داری واقعیات جامعه را نمایش دهند.
جلیلی تصریح کرد: جشنواره عمار می‌خواهد نقطه شروعی باشد برای مقابله با جریان وقیح و ضد مردمی روشنفکری. جریانی که آن‌چنان پنجه بر فضای رسانه‌ای و هنری کشور انداخته که کسی جرئت نکند حتی واقعیات کشور را بیان کند.
وی اضافه کرد: در حالی که جشنواره فیلم عمار با حداقل بودجه و کمترین امکانات برگزار شد، در این کشور فیلم‌هایی با بودجه بیت‌المال و امکانات دولتی ساخته می‌شوند که بر ضد انقلاب و نظام هستند.
این فعال فرهنگی بیان داشت: مدیریت منفعل فرهنگی و مافیای رسانه‌ای روشنفکری در ۳۲ سال گذشته مانع شکل‌گیری هنر و رسانه بازتاب دهنده واقعیات جامعه شده‌اند. سیاستگذاران و مدیران فرهنگی باید تکلیف خود را روشن کنند که آیا می‌خواهند به این انفعال ادامه دهند یا راه را برای هنرمندان مردمی کشور باز کنند؟
وی تأکید کرد: دلسوزان و دغدغه‌مندان نسبت به فرهنگ انقلاب باید از یک طرف برای تولید آثار قابل توجه و خلاق تلاش کنند و از طرف دیگر به طور دائم اصلاح این وضعیت را از مسئولان فرهنگی مطالبه کنند.
ابوالقاسم طالبی کارگردان و از داوران جشنواره فیلم عمار نیز در یک سخنرانی کوتاه از برگزارکنندگان این جشنواره تقدیر کرد.
در پایان این مراسم، برگزیدگان به این شرح معرفی شدند: رتبه نخست: فیلم «یزدان تفنگ ندارد» به کارگردانی حسین شمقدری، رتبه دوم: «ایران سبز» به کارگردانی محمدرضادهشیری و رتبه سوم: «پایان فراموشی» به کارگردانی محمدمهدی خالقی. همچنین هیئت داوران نخستین دوره جشنواره فیلم عمار از «نادر طالب‌زاده» به خاطر تولید مستند حرفه‌ای «تقلب واقعی» و «محسن اسلام‌زاده» برای تولید مستند «خیابان شهادت» تقدیر کردند.
«حسین شمقدری» جایزه خود را به خانواده شهید محمد گلدوی و «محمدرضا دهشیری» جایزه خود را به پدر شهید حسین غلام کبیری تقدیم کردند.
همچنین «داوود مرادیان» دبیر نخستین جشنواره مردمی فیلم عمار از ثبت این جشنواره در سازمان جشنواره‌های کشور و برگزاری با شکوه‌تر دوره دوم آن در سال آینده خبر داد.
Sorry. No data so far.