تریبون مستضعفین- در خبرها آمده بود که رزاق مامون خبرنگار و نویسنده افغانستانی شامگاه چهارشنبه ۲۸ دیماه هنگام بازگشت به منزل خویش توسط فردی نا‌شناس هدف حمله اسیدی قرار گرفت.
بنا بر خبر منتشر شده توسط رادیو زمانه، وی در بیمارستان به خبرنگاران گفت: «به طور مطلق این عمل تروریستی و استخباراتی (اطلاعاتی) را از طرف ایرانی‌ها می‌دانم.»
لازم به ذکر است این نویسنده چندی پیش کتابی با نام «رد پای فرعون» را منتشر کرده است. وی مدعی است در این کتاب تخلف‌ها و فعالیت‌های مخرب ایران در افغانستان را به گونه مستند بیان کرده است و این حمله اسیدی را نیز در ارتباط با این کتاب و خشم جمهوری اسلامی از انتشار آن می‌داند.
در این باره لازم است چند نکته را متذکر شد:
این اولین بار نیست که کتابی در مخالفت با حاکمیت ایران نوشته می‌شود و آقای رزاق مامون نیز اولین نویسنده‌ای نیست که قدم در این راه گذاشته است، بلکه از ابتدای برپایی حکومت جمهوری اسلامی بسیاری مخالفت خود را با این نظام اعلام کرده و کتاب‌ها در این زمینه نوشته‌اند. اما هیچکدام مورد خشم جمهوری اسلامی آن هم با اسید پاشی (!) روبرو نشده‌اند. اگر قرار بر چنین رویه‌ای بود در حال حاضر در میان دولتمردان و بسیاری از رجال کشورهایی که با ایران سر ناسازگاری دارند یک نفر هم با صورت سالم در رسانه‌ها ظاهر نمی‌شد!
جمهوری اسلامی همواره با دشمنان و مخالفان با رافت برخورد کرده و به همگان اجازه بحث و تبادل نظر را در چهارچوب عقل، منطق و رعایت احترام متقابل می‌دهد، البته با وجود فرهنگ اسلامی که بر تمامی زوایای مناسبات فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نظام ایران حاکم است جز این توقعی نمی‌رود.
درباره مناسبات تاریخی و فرهنگی ایران و کشور برادر و همسایه یعنی افغانستان نیز همواره پیوند‌هایی عمیق در ریشه‌های مشترک دینی فرهنگی و تاریخی وجود داشته است که خود قابل بررسی می‌باشد.
از حمله آمریکا و اشغال نظامی افغانستان به بهانه مبارزه با تروریسم نزدیک به یک دهه می‌گذرد اما همچنان شاهد هستیم که نه تنها درگیری‌ها در افغانستان به پایان نرسیده است بلکه با وجود نیروهای خارجی بحران افغانستان وارد مرحله جدیدی شده است. طبیعی است که آمریکا برای به نتیجه نرسیدن وعده‌های خود برای مردم رنج دیده این کشور به دنبال مقصری بزرگ‌تر از طالبان بگردد و با مطرح کردن ایران به عنوان دشمنی بالقوه سعی در مخدوش کردن ذهنیت مثبت مردم دو کشور نسبت به یکدیگر داشته باشد و برای این منظور استفاده از یک نویسنده بومی امری طبیعی به نظر می‌رسد.
گذشته از اتهامات بی‌اساس این خبرنگار که بیشتر شبیه اتهامی جدید از جانب اشغال گران افغانستان می‌باشد، شیوه حمله به ایشان شباهتی به یک عملیات پیچیده اطلاعاتی از جانب ایران به عنوان قدرت اول اطلاعاتی در منطقه ندارد. بلکه بیشتر شبیه به یک صحنه سازی برای جلب توجه افکار عمومی و همچنین مطرح کردن این فرد به عنوان شخصیتی موجه که توانسته است مخالفت جمهوری اسلامی را برانگیزد، می‌باشد. و با ایجاد این موج رسانه بررسی بیشتر درباره این کتاب را تحت الشعاع قرار داده و با مورد اتهام قرار دادن جمهوری اسلامی بر صادق بودن این کتاب صحه گذارند. اما متاسفانه این نویسنده دچار توهم خود ساخته درباره دخالت ایران در این امر شده و امیدواریم هرچه زود‌تر سلامت جسمی و علی الخصوص روحی ایشان حاصل گردد.
البته می‌توان فرضی به جز آنچه در بالا ذکر شد نیز در نظر گرفت. جنایت‌هایی که با این شیوه اغلب صورت می‌گیرد بیشتر در رابطه با مسائل عشقی، ناموسی و یا خانوادگی است که در این صورت باید به دنبال شیطنتی خارج از چهارچوب مسائل سیاسی و احیانا دلیلی خصوصی‌تر برای این سوء قصد در زندگی آقای رزاق مامون جستجو کرد!
Sorry. No data so far.