چرا در این دوره انتخابات بر طبل صیانت از آرا و احتمال دخالت در رای مردم کوبیده می شود؟ تشکیل کمیته صیانت از آرا تنها موردی بود که رهبری به وضوح در برابر آن موضع گیری کردند (البته در کنار تخریب نکردن) اما با همه این احوالات باز هم دار و دسته اصلاح طلب دست از این وظیفه ملی و دینی(!) بر نداشتند. نگرانی آنها از چیست؟
شاید خواب نما شدن آقای کروبی بهانه خوبی باشد یا صحبت های فرمانده سپاه مستمسکی باشد برای طرح این احتمال و شاید…
با این گونه تبلیغات ته دل چه کسانی برای رای دادن خالی می شود؟ چه کسانی بااین تبلیغات دلسرد می شوند و به پای صندوق ها نمی آیند؟
آیا حزب اللهی ها و راست های سنتی از رای دادن همیشگی شان – که برای شورای شهر هم از روی تکلیف رای می دهند – از این بادها میدان را خالی می کنند؟
آیا طبقه شهرستانی و قومی که معمولا درگیر بازی های سیاسی نمی شود و رای دادنش بر اساس علائق ملی و قومی است، از رای دادن پشیمان می شود؟
یا اقشار به اصطلاح فرهیخته که روزنامه های اصلاح طلبان را هر روزه می خوانند، قشر متوسطی از جامعه که رای دادن و ندادنشان بگیر نگیر دارد و به زبان اصلاح طلب ها همان آرای خاموش جامعه احتمالا از رای دادن منصرف می شوند؟
فکر کنم هر عقل سلیمی می فهمد که این گونه تبلیغات – منهای مصارف خارجی آن – اثر منفی خود را در آرای خاموش جامعه خواهد گذاشت. حالا درباره بوقچی های این حرکت یکی از دو نظر را باید انتخاب کرد:
۱. یا ایشان از لحاظ تحلیل سیاسی آنقدر خام هستند که این اثر واضح را نمی بینند و به خلاف استراتژی فعال کردن آرای خاموش جامعه، این حرف نسنجیده را زده اند؛
۲. یا اتفاقا بسیار با هوشند. چون می دانند که در انتخابات پیروز نمی شوند و به هیچ قیمتی آن آرای خاموش بیدار نخواهد شد در یک اقدام فرار به جلو از حالا زمینه ای را فراهم کرده اند تا زمانی که در انتخابات شکست خوردند بهانه ای داشته باشند و به سبک آقای کروبی – اما این بار همه اصلاح طلبان به طور یکپارچه – به عالم و آدم اعتراض کنند که ای وای از آرای مردم صیانت نشده و در انتخابات تقلب صورت گرفته (بخوانید: آی! چقدر دردناک است شکست چندباره در برابر ملت!)
Sorry. No data so far.