قانون و قانون گرایی
شخصی از دوستش گلایه كرده و به او گفت: «مرد حسابی! چرا به این و آن گفته‌ای كه من آدم كم‌حافظه و فراموشكاری هستم؟» دوستش كه نمی‌خواست او را پیش دیگران شرمنده كرده باشد، گفت: «من چنین چیزی نگفته‌ام، اصلاً به چه كسی این حرف را زده‌ام؟!» و طرف با تعجب گفت: «چی را به چه كسی گفته‌ای؟!»
اواخر اردیبهشت ماه و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، همایشی با عنوان «منشور اخلاق انتخاباتی» در صدا و سیما به ابتكار وزارت كشور برگزار شد كه شاید از لحاظ فراگیری دعوت‌شدگان كه از سلایق مختلف سیاسی بودند كم نظیر بود. در این همایش بیش از همه شركت‌كنندگان و سخنرانان، حضور یك سخنران توجه نگارنده را به خود جلب كرد. مجید انصاری از جمله سخنرانان این همایش بود كه به نمایندگی از مجمع روحانیون مبارز شركت كرده بود و در سخنان خود به نقل دو خاطره از برگزاری انتخابات در زمان امام راحل (ره) و نگاه آن پیر فرزانه به انتخابات و كاندیداها، پرداخت. انصاری در خاطره اول خود از حضرت امام (ره) نقل كرد: «در دوره اول مجلس شورای اسلامی فرزند آقای پسندیده برادر حضرت امام (ره) از شهرستان خمین كاندیدای مجلس شده بود كه در رقابت‌های انتخاباتی از قضا برادرزاده امام رأی نیاورده و یك معلم ساده و ناشناخته از خمین وارد مجلس شد. پس از اعلام نتایج آرا، برخی افراد دلسوز ـ بخوانید تمكین نكرده‌ها به رأی مردم ـ در شرفیابی نزد امام (ره) با حالت افسوس اظهار داشتند، آقا خیلی بد شد، در آغازین روزهای انقلاب آن هم در شهرستان شما برادرزاده و منتسب به حضرتعالی، پیروز انتخابات نشد. ظاهراً آن پیر فرزانه در پاسخ این جماعت فرموده بودند؛ اتفاقاً نه تنها بد نشد، بلكه از این جهت كه مردم فهمیدند تفاوتی بین نزدیكان من با مردم وجود ندارد و انتخابات سالمی برگزار شده كه برادرزاده من نتوانسته پیروز این انتخابات باشد، خیلی مناسب خواهد بود.»
در خاطره دوم كه قطعاً آقای انصاری آن را به خوبی به یاد دارند، وی اظهار داشت: «در دوره دوم یا سوم مجلس شورای اسلامی، یكی از روحانیون شاخص كه همواره در كنار حضرت امام (ره) قرار داشت كاندیدای یكی از شهرستان‌ها شده بود و برای پیروزی خود از همه ابزار‌های تبلیغاتی استفاده كرده بود تا آنجا كه در زمان ممنوعیت تبلیغات انتخاباتی، وی با اطلاع از اینكه امام ملاقات عمومی دارد، به تهران آمده تا در كنار امام (ره) قرار گیرد و مردم آن شهرستان با دیدن وی در كنار حضرت امام (ره) او را برای نمایندگی شهرشان انتخاب نمایند. پس از انتخابات و اعلام نتایج همه دیدند برخلاف انتظار، ایشان رأی نیاورده و انتخابات را به رقبای خود واگذار كرده است. زمانی كه ایشان پیش امام (ره) آمدند، آن پیر خوش‌ضمیر كه تنها قانون و قانون‌گرایی ملاك عمل برایشان بود، با خنده‌ای معنادار فرمودند، فلانی ظاهراً عكس‌های پخش شده با خمینی نتوانست برایتان كاری بكند!»
این دو خاطره به نقل از رقیب اصلاح‌طلبان برای تخطئه آنها بیان نشده است، بلكه نقل از كسی است كه كمتر از یك ماه قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سخنان او در جمعی بیان گردید اما امروز خلاف آن را عمل می‌كنند.
كسی كه مصّر بود شكست خورده انتخابات را پیروز جلوه دهد و قریب به سه هفته با شانتاژ و هوچی‌گری، فضای سیاسی كشور را ملتهب نماید. كسی كه در عین علم و آگاهی از دیدگاه حضرت امام (ره) نسبت به قانون و برابری همه آحاد جامعه در مقابل آن، با جسارت در مقابل قانون ایستاد و امروز نیز دوستان مجمعی او همچون موسوی خوئینی‌ها، هادی غفاری، خاتمی و … ایستاده‌اند. امامی كه قانون را برتر از برادرزاده خویش می‌دانست و دلسوزی‌های قانون‌گریزانه برخی نزدیكان نتوانست در نگاه آن بزرگوار كوچك‌ترین تأثیری داشته باشد، امروز اگر بود در قبال رفتارهای سخیف قانون‌ستیز برخی آقایان چه برخوردی می‌كرد؟ برای كسانی كه چنین رفتارهایی را از امام (ره) ندیده‌اند، شاید حرجی نباشد كه رادیكال و بدون منطق عمل كنند ولی از جماعتی كه خود را منتسب به امام (ره) می‌دانند و وقیحانه قانون را زیر پا می‌گذارند هیچ توجیهی پذیرفتنی نیست. این جماعت یا فراموشكارند و گفته‌های متأخر خود را نیز به یاد ندارند و یا آنچنان غافل و گرفتار در دام دشمن نفس هستند كه راه بازگشتی برای خویش باقی نگذاشته‌اند.
Sorry. No data so far.