به بهانه ۲۰ مهر ۱۳۵۰، روزی که پهلوی دوم شاه بودنش را ثابت کرد:
اشاره: نویسنده کتاب آخرین سفر شاه درباره هزینه‌های جشن‌های ۲۵۰۰ساله شاهنشاهی چنین می‌نویسد: «دراکتبر ۱۹۷۱، (۲۰مهر ۱۳۵۰) محمدرضا پهلوی ضیافتی ترتیب داد که از تمام میهمانی‌ها بر‌تر بود. او از تمام رهبران جهان دعوت کرد. البته همه نیامدند… همه چیز جشن را هم از پاریس آورده بودند.
استقبال رسمی محمدرضا پهلوی از عیسی بن سلمان آل خلیفه ( امیر بحرین ) در جریان برگزاری جشن های 2500 ساله شاهنشاهی ایران در شیراز
همه چیز جشن را هم از پاریس آورده بودند. در دشت خاكی خشك و مرتفع تخت جمشید اردوگاهی مركب از خیمه‌های گران بها به وسیله ژانسن دكوراتور فرانسوی برپا شده بود…
گروهی از اساتید شركت كننده در جشن های 2500 ساله شاهنشاهی با ردای استادی در كنار آرامگاه كوروش هخامنشی
فرح پهلوی در حاشیه جشن 2500 ساله . بازو در بازوی دیكتاتور اتیوپی سلاسی.
استقبال محمدرضا پهلوی از هایلا سلاسی آخرین امپراتور اتیوپی، دیكتاتوری كه ظلمش در تاریخ زبانزد همه شد.
عزت و افتخار ملی!!!
آرایشگران طراز اول از سالن‌های كارینا والكساندر پاریس به تخت جمشید پرواز كردند. «الیزابت آردن» یك نوع كرم صورت تولید كرد كه نام آن را «فرح» گذاشت تا در جعبه‌های مخصوص به میهمانان هدیه شود. «باكارا» گیلاس پایه دار كریستال طراحی كرد، «سرالین» جایگاه میهمانان را روی سفال‌های قرن پنجم پیش از میلاد ساخت. «رابرت هاویلند» فنجان و نعلبكی‌هایی ساخت كه فقط یك بار مورد مصرف میهمانان قرار گرفت… «لان ون» اونیفورم‌های جدیدی برای كارمندان دربار تهیه كرد كه نیم تنه آن به طرز شكیل ولی نه زننده با بیش از یك و نیم كیلو نخ طلا دوخته شده بود. دوختن هر یك از این اونیفورم‌ها، نزدیك به ۵۰۰ ساعت كار لازم داشت.
غذاهای ضیافت تخت جمشید را اصولاً رستوران «ماكسیم» تهیه می‌كرد… «لویی ورایل» رئیس ماكسیم… به این مناسبت یك بشقاب جدید و بسیار عالی محتوی خاویار و تخم بلدرچین آب پز اختراع كرد…. صورت غذای ضیافت شام اصلی با مركب سیاه روی صفحات پوست آهو نقش شده و با یك ریسمان تابیده طلایی بصورت یك كتاب كوچك باجلد ابریشمی آبی و طلایی صحافی شده بود. پس از تخم بلدرچین با مروارید دریای خزر، غذای بعدی با ته دم خرچنگ با سس «نانتوآ» بود، غذای اصلی خوراك پشت بازوی بره سرخ شده در روغن خودش بود كه درون آن رابا سبزی‌های خوشبو انباشته بودند. برای تازه كردن گلوی میهمانان، شربت یا شامپاین كهنه فرانسوی (موئت 1911) می‌آوردند. آنگاه خوراك طاووس به سبك شاهنشاهی با سالاد مخلوط طبق سلیقه «الكساندر دوما» صرف شد. به عنوان دسر، بشقاب انجیر به شكل حلقه‌ای كه درون آن را با تمشك یا پورتو انباشته بودند، آوردند و در پایان قهوه موكا… همراه با قهوه نیز «كونیاك» پرنس اوژن مخصوص خمخانه ماكسیم صرف شد…
Sorry. No data so far.