«بوی چهارده خرداد كه مي‌آيد، ياد ِ خميني مي‌افتم… از آن مردي كه آن روز نمي‌شناختم، خيلي چيزها خواندم. اما هنوز كه هنوز است، امام را نشناخته‌ام.» +
«اول فروردین شصت و هشت… سه ماه هم نداشتم که امام رفت؛ با این حساب خاطره ای هم ندارم از ایشان …» (+)
« …14 خرداد 68 من کلاس دوم دبستان بودم … يعني 8 سالم بود … با توجه به مقطع سني که بودم زياد خاطره ندارم متاسفانه…» (+)
«مادرم می‌گوید من امام را دیده‌ام اما من یادم نمی‌آید از نزدیک دیده باشم شان…» (+)
اکثر وبلاگ نویسان فعال در فضای وب یا از نسلی هستند که دوران امام را ندیده اند یا سنشان آنقدر قد نمی دهد که بخواهند از او چیزی را به یاد بیاورند و به قول نسل اولی ها می شوند بچه های بعد از قطع نامه! رحلت امام اما آنقدر برای همه مهم و تاثیر گذار بوده که هرکس بتواند درباره آن چند خطی بنویسد از خودش یا از حرفهای بزرگترهایش. و به همین سادگی یک حرکت وبلاگی یا به تعبیر جدیدترها موج وبلاگی به راه بیفتد. آن هم به یک سبک و سیاق ساده. نوشتن درباره یک موضوع واحد در وبلاگ شخصی و بعد دعوت از دیگران برای نوشتن درباره همان موضوع. موج وبلاگی 14 خرداد که اکنون فضای وبلاگستان فارسی را تحت تاثبر قرار داده از همین جنس کارهاست. قطره هایی کوچک که رود می شوند و موج برمی دارند تا به دریا برسند. و چه نیکو است که این موج به نام حضرت روح الله باشد و وصل شود به دریای خروشان انقلاب، در بیست و یکمین سالگرد عروجش.
این حرکت وبلاگی «موج وبلاگی 14 خرداد» نام گرفته است. آغاز کننده آن وبلاگ «هابیل» بوده که روز 5 خرداد اولین پست آن را با این مقدمه ثبت کرده: «بازي وبلاگي به مناسبت ِ چهارده خرداد، مي‌تواند خاطره‌انگيز باشد. خاطره‌اي از خودمان، پدر و مادرمان، يا يكي از نزديكانمان، مي تواند اين روزها را براي‌مان پربارتر كند. به سهم ِ خود، آن‌چه در ذهن دارم را مي‌نويسم و دعوت مي‌كنم تا دوستان ديگر نيز در اين بازي شركت كنند. جالب خواهد بود، زماني كه نوشته‌هاي اين بازي را در يك وبلاگ ِ اختصاصي جمع كنيم.» پس از آن هابیل از 5 وبلاگ دیگر برای ادامه حرکت دعوت کرده است. و با همین شیوه اکنون نزدیک صد وبلاگ به آن پیوسته اند. وب لاگ هایی که هرکدام سبک و سیاق خودشان را دارند و از زاویه خودسان به نقل مطلبی پرداخته اند و کنار هم آن آمدن این طیف سلایق را شاید بتوان تنها حول نام امام خمینی یافت.
برای این موج وبلاگی یک وبلاگ ویژه هم ثبت شده تا تمام نوشته های شرکت کننده در این حرکت را کنار هم ثبت و آرشیو کند. اسم وبلاگ هم همان «موج وبلاگی 14 خرداد» است. وبلاگ «موج وبلاگی ۱۴ خرداد» که تمام نوشته های ثبت شده وب لاگ نویسان دوست دار امام را در آن جمع آوری کرده است.
از ویژگی های مهم اینچنین حرکت های خود جوش فراگیر شدن و تنوع پرداخت ها میشود و همین ها علاوه بر ماندگاری آن را خوشایند می کند. مثل این پایان ها:
«…از آن روز گریه های مادرم را به یاد دارم و شیشه ی تلویزیون سیاه و سفید پارس مان را و دستی که به شیشه اش می کشید و متبرک می شد، از تصویر امام.» (+)
« …و تلویزیون تصویری نشان میداد از یک عمامه مشکی که بر روی یک تابوت در سرخانه ای شیشه ای قرار گرفته بود و غلام کویتی پور که میخواند: «چه دشوار است پیمودن، ز هجران تو منزل ها…» (+)
«…آخرین صحنه برای او شد هلیکوپتری که اوج می گرفت به سمت آسمان. و پارچه سفیدی که بر روی دست های باد تکان می خورد.» (+)
Sorry. No data so far.