هفته‌نامه پنجره- بهسراغ دکتر مسلمی نائینی، مدیر هیئت انتظامی دانشگاه تربیت مدرس که این روزها بر کرسی اداره بورس خارج از کشور «وزارت علوم تحقیقات و فناوری» نیز جلوس کرده است، رفتیم تا برایمان از وضعیت اشتغال و تدریس چهرههایی همچون محسن کدیور، عطاءا… مهاجرانی و برخی دیگر از هیئت علمیهایی که این روزها از گلوی رسانههای خارجی و غربی به موضعگیری علیه نظام جمهوری اسلامی پرداختهاند، بگویند.
آقاي دكتر! اخيرا بحث‌‌هاي بسياري درباره اعضاي هيئت علمي دانشگاه‌ها و خصوصا درباره معدود اساتيد سكولار در دانشگاه‌هاي كشورمان مطرح شده و كوششهايي نيز در اين زمينه براي تصفيه اين اساتيد سكولار صورت گرفته است؛ سئوال ما از شما بهعنوان رييس هيئت انتظامي اساتيد دانشگاه تربيت مدرس، بهعنوان يكي از مهمترين دانشگاه‌هاي كشورمان در حوزه علوم انساني اين است كه مگر اساتيد در هنگام ورود به دانشگاه گزينش نمي‌شوند؟
قطعا گزينش مي‌شوند، بدون گزينش هيچ استادي وارد دانشگاه نمي‌شود.
اين گزينش شامل چه مواردي مي‌شود؟
ببينيد افرادي كه براي عضويت در هيئت‌هاي علمي دانشگاه‌ها كانديدا مي‌شوند، اولا خودشان ادعا مي‌كنند كه به قانون اساسي و ولايت فقيه «التزام عملي» دارند و ثانيا اين‌كه بايستي صلاحيت اين افراد از سوي مراجع ذي‌صلاح تأييد شود. لذا تا فردي اين مراحل را نگذراند، وارد هيئت علمي دانشگاه نمي‌شود.
اگر اين‌چنين است، پس چرا برخي از اعضاي هيئت علمي، هرچند معدود، عملكرد ديگري در دانشگاه‌ها دارند و طبق قانون اساسي عمل نمي‌كنند؟
حالا اين‌كه چرا بعضي‌ها بهخاطر حقوق يا مسائل ديگر، ابتدائا دروغ مي‌گويند كه به قانون اساسي معتقد بوده و التزام دارند، را بايد از خودشان پرسيد. بنده شرايط جذب يك فرد بهعنوان عضو هيئت علمي را گفتم.
در چنين مواردي كه يك فرد پس از ورود به دانشگاه، اصطلاحا دگرانديش شد و برخلاف قانون اساسي عمل كرد، چه بايد كرد؟ حتما بايد شكايتي از آنها صورت گيرد تا به صلاحيت فرد مجددا رسيدگي شود؟
ببينيد، اولا هرگونه تخلف افراد نسبت به آن‌چه امضاء كرده‌اند، قابل بررسي و برخورد بوده كه اين كاملا مطابق نص قانون است.
اما در مورد سئوال شما بايد بگويم كه هم مي‌تواند از فرد شكايت صورت گرفته و در هيئت انتظامي اساتيد به آن رسيدگي شود و هم اين‌كه همان مراجع ذي‌صلاحي كه ابتدائا صلاحيت فرد را تأييد كرده بودند، اگر به اين نتيجه برسند كه فرد ديگر صلاحيت لازم را ندارد، مي‌توانند اين امر را گزارش كنند. و به طور كلي، بنده معتقدم كه اگر هيئت‌هاي انتظامي اساتيد در دانشگاه‌ها به خوبي وظيفه خود را انجام دهند، مشكلي پيش نخواهد آمد.
يكي از افرادي كه درخصوص رفتن وي از دانشگاه تربيت مدرس، سر و صداي زيادي ايجاد شد، آقاي محسن كديور بود كه هم‌اكنون نيز در آمريكا مشغول تبليغ عليه نظام است. در مورد رفتن وي توضيح مي‌دهيد؟
اتفاقا يكي از موارد جالبي كه خوب است اين‌جا بدان اشاره شود، مسئله همين آقاست.
شايد جالب باشد و اساتيد و دانشگاهيان محترم در جريان باشند كه آقاي محسن كديور با جعل سند وارد دانشگاه شده است. ماجرا از اين قرار است كه سال 85 شكايتي از اين آقا در دانشگاه مطرح شد و به موجب آن، وارد رسيدگي به اين موضوع شديم.
در جريان بررسي پرونده وي بهموضوع جالبي برخورديم و آن اين‌كه در جواب استعلام دانشگاه تربيت مدرس از مراجع ذيربط، مدركي را جعل كرده و استعلام فردي بهنام «مهدي كديور» فرزند عباسقلي را براي «محسن كديور» فرزند منوچهر جا زدند.
اصلا آقاي محسن كديور زماني كه عضو هيئت علمي دانشگاه شدند، در زندان بودند و فكر مي‌كنم حدود 1 سال و نيم زندان را تحمل كردند.
بله، يكي ديگر از موارد جالب همين است. اصلا مگر مي‌شود فردي كه قاضي، اتهاماتش را تأييد كرده و او را مجرم شناخته و به زندان انداخته، در استعلام از مراجع ذيربط حائز شرايط تشخيص داده شود؟
اين مسئله را از مسئولان وقت دانشگاه پيگيري نكرديد كه چرا آن موقع به اين نكات توجه نكردند؟
ما از برخي مسئولان پرسيديم كه چطور با اين شرايط، آقاي كديور را استخدام رسمي آزمايشي و سپس رسمي قطعي كرديد كه يكي از آنها اعلام كرد روزانه چندين نامه براي من مي‌آوردند و من امضاء مي‌كردم و اين هم يكي از آنها بوده كه متوجه نشده‌ام. يكي ديگر از دوستان پس از پيبردن به اين اشتباه بزرگ عذرخواهي كرد و حتي آقاي خليليان، خواهرزاده سيدمحمد خاتمي نيز وقتي به اين اشتباه پي برد، چند بار عذرخواهي كرد و گفت حاضرم هر نوع جريمه‌اي بهخاطر اين اشتباه بدهم.
حتي شنيدم در جلسه‌اي برخي گفته بودند كه اين آقايان خودشان دارند سند جعل مي‌كنند عليه محسن كديور، اما در همان جلسه آقاي خليليان به اين افراد اعتراض كرده و گفته است كه «من خودم اين مدارك را امضاء كردم، چرا بي‌جهت مي‌گوييد دارند سند جعل مي‌كنند؟»
حالا اين آقاي مهدي كديور وجود خارجي داشته است؟
بله، ايشان يكي از اعضاي هيئت علمي در دانشگاه‌هاي شهرستان‌ها در رشته كشاورزي هستند!
جالب است كه همين آقايي كه با جعل سند وارد دانشگاه شده، الان در آمريكا به اتهام‌افكني عليه نظام مي‌پردازد.
در مورد آقاي موسوي چه؟ اعتراضات زيادي از سوي دانشجويان و كارشناسان مطرح مي‌شود مبني بر اين‌كه وي چگونه با مدرك معماري، چندين سال به تدريس در رشته علوم انساني آن هم در دانشگاهي همچون تربيت مدرس اشتغال داشته است.
بله؛ در مورد وي هم بايد توضيح دهند كه چرا يك نفر با رشته معماري، در علوم انساني تدريس كرده است. البته در مواردي كه فرد، نخبه باشد در زمينه‌اي كه تدريس مي‌كند، اين اشكال برطرف مي‌شود اما در مورد آقاي موسوي، اين موضوع صدق نمي‌كند.
آقاي مهاجراني چطور؟ ايشان هم در دانشگاه تربيت مدرس تدريس مي‌كردند.
بله؛ آقاي مهاجراني بعد از رفتنش از ايران نامه‌اي به دانشگاه ارسال كرده و درخواست كرده بود كه من را بازخريد كنيد! يعني 30-40 ميليون به من بدهيد و بازخريدم كنيد!
اما ما به وي گفتيم كه ما به شما در دانشگاه نياز داريم و یک سال هم وقت مي‌دهيم كه بازگرديد. (اين اتفاق سال 1386 افتاد)
وكيل آقاي مهاجراني كه خانمش (جميله كديور) بود هم دنبال كارهاي مهاجراني براي بازخريد بود.
در نهايت پس از اين‌كه مهلت يك ساله آقاي مهاجراني به اتمام رسيد و برنگشت، حكم اخراج وي زده شد.
مي‌گويند برخي از اساتيد اينچنيني هنوز هم از وزارت علوم حقوق دريافت مي‌كنند؛ نمونه‌اش آقايان بهشتي و بهزاديان‌نژاد كه پس از اقدامات خود در فتنه‌ها و بازداشتشان همچنان حقوق از دولت دريافت مي‌كنند.
آقاي بهشتي نامه زده بود كه چون به اجبار! زندان رفته‌ام، حقوق عقب‌افتاده من را بدهيد، اما من به رييس دانشگاه گفتم طبق قانون، وقتي فردي زندان مي‌رود تا حكم تبرئه‌اش را نياورد نمي‌توانيم او را به كار بگيريم. لذا حكم او را تعليق كرديم. بهزاديان‌نژاد هم كه زندان است. تا وقتي تبرئه نشده نبايد حقوقي بدهند.
در برخي موارد، موضوع بازنشسته شدن اساتيد هم با اخراج آنها خلط مي‌شود و هنگامي كه چند استاد بازنشسته مي‌شوند، سر و صداي زيادي مبني بر اخراج آنها بلند مي‌شود. در اين مورد توضيح مي‌دهيد؟ يك نمونه‌اش چند سال پيش بود كه پس از بازنشسته شدن چند استاد، روزنامه‌هاي دوم‌خردادي اعلام كردند اين اساتيد اخراج و تصفيه شده‌اند.
البته برخي از همان اساتيد جواب اين تبليغات دروغ را دادند كه يك نمونه‌اش آقاي دكتر كزازي بود.
اما در كل درخصوص بحث بازنشستگي بايد بگويم كه اگر فردي استاد تمام و از اساتيد برجسته باشد، مي‌تواند تا 70 سالگي به تدريس در دانشگاه ادامه بدهد، اما براي بقيه معمولا 65 سال است
Sorry. No data so far.