سه‌شنبه 15 ژوئن 10 | 12:23

آیا زندان های ایران محلی برای فتنه گری است؟

اما نکته قابل توجه فعالیت سیاسی و ارتکاب مجدد جرم سیاسی این افراد در زمان رسیدگی به اتهامات است.به تعبیری بسیاری از متهمین و حتی محکومین حوادث انتخابات، از چنان آزادی برخوردارند که در همین ایامی که تحت نظارت تشکیلات قضائی قرار دارند و یا در زندان هستند، مستقیم و یا غیر مستقیم برای جریان وابسته به خودشان نقش آفرینی می کنند.


طی چند ماه گذشته، نظام برای دستگیری و رسیدگی به اتهامات این افراد هزینه های بسیاری داده است.در این ایام برخی تلاش کردند اتهامات وارده به این مجرمین سیاسی را پوشالی و خیالی معرفی کنند.

اما برگزاری دادگاه رسیدگی به حوادث پس از انتخابات، از نقش این افراد در فتنه یک سال گذشته پرده برداشت.با این حال برخی از آنها در زندان و برخی نیز برای مرخصی بیرون هستند.

اما نکته قابل توجه فعالیت سیاسی و ارتکاب مجدد جرم سیاسی این افراد در زمان رسیدگی به اتهامات است.به تعبیری بسیاری از متهمین و حتی محکومین حوادث انتخابات، از چنان آزادی برخوردارند که در همین ایامی که تحت نظارت تشکیلات قضائی قرار دارند و یا در زندان هستند، مستقیم و یا غیر مستقیم برای جریان وابسته به خودشان نقش آفرینی می کنند.

در همین رابطه فردی که به جرم توهین به مقامات ارشد نظام در زندان به سر می برد، از چنان آزادی برخوردار است که در زندان نیز همان جرم را با وقاحت تمام بلکه تند تر از گذشته تکرار می کند و آن را انتشار عمومی هم می دهد.

مگر نه این است که برخی جرم های سیاسی، آثار و عواقب آن از بزه و قتل نفس و مواردی از این دست نیز در جامعه بالاتر است. چرا باید نسبت به جرم این افراد کم توجهی و مماشات صورت گیرد.

تعدادی از زندانیان سیاسی بند۳۵۰ زندان اوین، در ادامه اعتراضات خود در زندانها و بازداشتگاهها، با پیغام های پنهان و آشکار ، بر تداوم روزۀ سیاسیِ خود، تا سالگرد انتخاباتِ ریاست جمهوری (۲۲ خرداد ماه) تاکید می کنند و خواستار حمایت و همراهی سران فتنه سبز با این اقدام اعتراضی می شوند.

عیسی سحرخیز در نامه ای از زندان کرج، همراهان خود را به ایستادگی در برابر نظام دعوت می کند.
داود سلیمانی از درون زندان نامه می نویسد و نظام را به داشتن زندان های سیاه و برخورد های خشن متهم می کند.

محمد نوری زاد که به دلیل فحاشی علیه نظام به زندان افتاده است، در ایام زندان بارها جرم خود را تکرار می کند و هر بار تند تر از دفعه قبل نامه پراکنی می کند.

مجید توکلی که پس از فرار با چادر از دانشگاه توسط مقامات قضائی دستگیر شد و در حال حاضر در زندان به سر می برد از درون زندان نامه می نویسد و دوستان خود را به حمایت از سران فتنه دعوت می کند.

بهمن عمویی در ایام مرخصی از زندان مصاحبه می کند و دستگاه قضائی را به سخره می گیرد و مصطفی تاج زاده در ایام مرخصی نامه ای می نویسد و اتهامات جدیدی را به انقلاب و امام وارد می سازد.

آیا این انتظار زیادی از مسئولین قضائی است که اقتدار بیشتری نشان دهند و اجازه ندهند که این تلقی ایجاد شود که از درون زندان هم می توان جریان فتنه را رهبری کرد؟

ثبت نظر

نام:
رایانامه: (اختیاری)

متن:

پربازدیدترین

Sorry. No data so far.

پربحث‌ترین

Sorry. No data so far.